|
De andere wereld van De Dijk
17 september 2008 - De krant meteenmening.nl
Het was stampvol in De Melkweg in Amsterdam. Zo, in het licht van het podium leken de mannen geen jaar ouder te zijn dan toen ik ze voor de laatste keer had gezien. En dat was toch al weer heel wat jaartjes geleden. De mannen van De Dijk.
Een stoere buitenkant, maar met een poëtisch hart. Dat klopt vooral in de boezem van tekstdichter en zanger Huub van der Lubbe. Hij heeft als liedjesschrijver aangetoond dat in de Nederlandse taal poëzie en pop heel goed samen kunnen gaan.
‘Ik krab wat aan mijn kont‘. Dat was een nogal ongewone en ongegeneerde zin die er zo maar uitsprong toen de Amsterdamse popgroep De Dijk voor het eerst van zich liet horen met het lied Bloedend Hart in 1982. ‘Krab wat aan mijn kont’, dat hoorde je toen nog niet zo vaak.
Maar De Dijk weigerde met andere Nederlandstalige popgroepen, zoals Het Goede Doel en Doe Maar, nog langer de lijnen na te lopen die waren uitgezet door buitenlandse popgroepen. Daar zijn ze met elkaar in geslaagd en zij zorgden voor een Nederlandstalige popgolf waarbinnen De Dijk, en dan met name tekstdichter Huub van der Lubbe, weer een hele bijzondere plaats in nam. Zijn teksten zijn zonder schaamte.
GEREDDE ROOS
De Dijk heeft een nieuw studioalbum gemaakt. Brussel heet dat. En opnieuw staan we oor in oor met het poëtisch materiaal van Huub van der Lubbe. En die volstrekte openheid, het tonen van wie hij is, zonder enig gevoel van terughoudendheid, zonder enig gevoel van schaamte, kenmerkt ook dit album weer. Het is alsof hij zegt: “Dit ben ik, neem me zoals ik ben, en zo niet, dan niet”. Hij marchandeert nooit.
En er valt nog wel meer te zeggen over de liedjes die Van der Lubbe schrijft. Ze zijn ook romantisch. Huub van der Lubbe kan gevoelig zingen over de liefde. Mijn Van Straat Geredde Roos van het nieuwe album is daar een mooi voorbeeld van. Hij vraagt zich af of de vrouw die hij aantrof op straat en waarop hij verliefd werd dat nu zo geënsceneerd had of dat ze echt spontaan op zijn avances is ingegaan:
Mijn van straat geredde roos
En ik denken dat ik jou
Maar wedden dat jij mij uitkoos
DROOMMUZIEK
Het raadsel wordt niet opgelost in het lied. Daar houdt Huub ook van: van raadsels. Van mysterie. Niet alles hoeft gezegd te worden. Integendeel. Hij laat ruimte over voor je eigen fantasie. Dat heeft ook vaak een humoristisch effect. Een ander kenmerk van zijn teksten. Humor.
In Ietsje Later, een schuimende rocksong die ook op het nieuwe album Brussel staat, vertelt hij dat hij misschien ietsje later zal komen, en wellicht ook weer eerder weg moet. Als je het lied beluistert raak je in opperste verwarring. Wanneer komt hij nou, wanneer gaat hij weg? Ik moet lachen als ik dat hoor. Er zijn wel meer voorbeelden van humoristische liedjes van De Dijk. Muzikanten Dansen Niet, bijvoorbeeld, van het gelijknamige album uit 2002 vertelt het verhaal van leden van een popgroep die liever aan de bar hangen dan dansen op de muziek die ze zelf maken. Er schuilt mooie zelfspot in dit lied.
BETERE WERELD
Maar wat het mooiste is van De Dijk, van al die mannen, met Van der Lubbe voorop, is het idealisme dat ze nog steeds uitstralen. Dat geloof in een betere wereld.
En je zou toch zeggen dat deze muzikanten die al een eind op weg zijn op het levenspad, het zijn vijftigers, die teleurstellingen moeten hebben ervaren, die verdriet geproefd moeten hebben, die kennis hebben gemaakt met de dood, je zou toch zeggen dat bij hen het ideaalbeeld van de wereld danig is verstoord, maar niets lijkt minder waar. In Heel Andere Wereld schetst Huub van der Lubbe de wereld die in zijn hoofd zit. En dat is een heel andere wereld waarin wij leven:
ik heb een heel andere wereld in mijn hoofd
een heel andere wereld
duizend keer mooier
waar de mensen proberen
om het niet te verklooien
ik heb een heel andere wereld in mijn hoofd
De Dijk is zonder schaamte. De Dijk gelooft nog in een betere wereld. Maar het zijn geen geitenwollensokkenidealisten. Wel stellen ze hun wereld open voor ons. Je mag zelf kiezen of je die wereld ook wil, of niet. De Dijk dwingt verplicht tot niets. Maar als je je erdoor laat verleiden, als je net als ik voor het podium staat, dan zie je bevlogen muzikanten in het volle licht en dan ben je echt voor even in een heel andere wereld.
Geschreven door: Frits Spits
| |
Als jij het niet meer weet
