|
Is er nog nieuws?
29 september 1998 - Parool
De Amsterdamse rockgroep De Dijk zal in 1999 twaalf lange maanden niet optreden. Bij het verschijnen van twee nieuwe CD's, een met verzameld werk en een met nieuw materiaal, geeft de zanger van De Dijk, Huub van der Lubbe, tekst en uitleg.
'Jullie hebben het goed voor mekaar! Sodeju. Een jaar op vakantie." De slager grinnikt alsof hij ook wel beter weet als ik mijn anderhalve ons leverworst afreken. De jongen van de groentestal is iets fatalistischer:"Jullie stoppen er mee, he." Hij heeft het ergens gelezen of gehoord, dat weet hij niet meer precies. "Maar ik kan me er wel iets bij voorstellen." zegt hij, terwijl hij tien Cubanen in mijn tas stort. Verbeeld ik het me, of vraagt hij zich nu af hoeveel perssinaasappels hij in zijn carriere al verkocht heeft? En hoeveel hij er nog gaat verkopen? Ik denk dat ik me het verbeeld.
Wat ik me niet verbeeld is dat we met De Dijk in het nieuws zijn. "Wat heb ik nou gehoord?" Het is de aannemer die me geholpen heeft. Ik had hem gezegd me maar te bellen als hij een keer met zijn vrouw en dochter een optreden wilde zien. "Dat is ook wat moois, zeg ik tegen mijn vrouw. Worden wij een keer uitgenodigd, gaat die band uit elkaar! Lekkere jongen ben je!" Ik sputter niet eens tegen. Dit wilden we toch? De Dijk in het nieuws. Reuring! Aandacht! Ruchtbaarheid! Inderdaad. Daar was het ons om te doen. Want onze nieuwe live cd Voor de Tover komt deze week uit. Dat willen we weten en we willen ook dat de mensen dat weten. Voor ons is het iets bijzonders, omdat wij vooral een live-band zijn. Live zijn we op ons best. Spelend voor de mensen. Drie, soms vier keer per week. Overal in Nederland. Op poppodia en in feesttenten. Op festivals en in jongerencentra. In zalen en sporthallen. Achttien jaar al. 'Jullie houden ermee op, he?' Nee, we houden er niet mee op. Wij zijn steeds beter aan het spelen. Het gaat net lekker. Dat kun je horen op Voor de Tover. Dat kun je zien in het fotoboek Voor de Klik van het Moment, dat tegelijk met de live-cd verschijnt. Of anders op de tentoonstelling in de Melkweg. De fotograaf, Bob Bronshoff, heeft bijna twee jaar met ons opgetrokken. En anders kun je terecht op de cd Het Beste van De Dijk. Een cd die ook deze week verschijnt. Waarop we uit achttien jaar samen muziek maken de nummers hebben verzameld die we zelf als ons beste werk beschouwen. We gaan niet uit elkaar. We beginnen het eindelijk een beetje door te krijgen. Ook wat publiciteit betreft. "Jongens, is er nog nieuws?" Nieuw is de eerste keer. Het eerste optreden van de Amsterdamse rockgroep De Dijk in jeugdsocieteit Blieb is nieuws in Aalsmeer. Het eerste radio-optreden in Vara's popkrant is nieuws. De eerste single van De dijk is nieuws. De eerste elpee is nieuws. Voor het eerst in de Melkweg. Voor het eerst in het Vondelpark. De eerste keer Paradiso. De eerste keer op televisie. Er waren nog maar twee netten. Dus zag maar de helft van televisiekijkend Nederland ons Bloedend Hart zingen. Buurvrouw Van de Oudeschans in elk geval. Ze kende ons reportoire als geen ander, doordat we repeteerde op onze woonboot voor haar deur. En verbaasd, maar erg blij voor onz zei ze:"Het gaat goed met jullie, he jongens?" Je zag haar hopen dat we spoedig stil zouden gaan wonen. En zij ook weer. "Ja buurvrouw, het gaat heel goed."
Dat is het blijven gaan. Steeds beter. Met de band voor de vrijdagavond naar jongerencentrum Bibelot in Dordrecht. Zaterdagochtend werd je dan om half elf verwacht voor de soundcheck bij Lost Vast, het programma van Jan Rietman voor de NCRV. In Biggekerke op Walcheren bijvoorbeeld, of in Zwinderen achter Hoogeveen. Ze wisten altijd de meest afgelegen locaties op te scharrelen. Pleken waar nooit wat gebeurt, zodat het neerstrijken van de radio met die hele artiestenkaravaan een gebeurtenis was die het hele dorp in rep en roer in de feesttent deed belanden. Daarmee precies de krijsende ambiance leverend, die zo'n live-programma vereiste. Vervolgens kachelden we in het Diks-huur-busje door naar de feesttent te Zundert. En als we dan zondagnacht, na afloop van ons optreden in de Boogiebar in Barger-Oosterveld met ons weekend willen beginnen, herinnert onze manager Jantien ons er fijntjes aan dat er de volgende ochtend nog een radiopromootje staat. Hollands Glorie in Beneden-Weert. We willen toch dat de mensen onze single horen? Kwart over acht vertrek.
Krijn Trringa van het roemruchte Avro programma Hollands Glorie komt vijf minuten voor de uitzending op de maandagochtend even langs: "Jongens, is er nog nieuws?" We praten hem bij over de mooie optredens die we in het land doen en over alle ophanden zijnde releases, om vervolgens net zo te worden aangekondigd als de andere acts die zijn programma opfleuren: "En dan nu....misschien wel een van de beste bands van dit moment ....Hein van der Lubbe en zijn mannen van....De Dijk!" Good old Kruup Torringa. Die maakte zelf het nieuws.
Platen werden cd's. Buurvrouw Van de Oudeschans keek er niet meer van op als we op de tv waren. Waarschijnlijk keek ze naar een van die andere dertig kanalen. Het aantal radio- en televisiezenders was explosief toegenomen en daarmee ook de behoefte aan wat nieuws heette. Kwam een meisje van de programmaredactie na de camerarepetitie voor het zoveelste tv-tje even bij ons informeren: "Is er nog nieuws?" "Jazeker. Onze twaalfde single is net uit en staat...." "ja maar, is er nog nieuws?" "Nou en of. We hebben juist gisteren ons vijfde album afgemixed en we zijn er ongeloofelijk..." "Ja maar, is er nog nieuws?"
Het lullige was natuurlijk dat we heel goed snapten wat de redacties wilden horen. Je moet heel erg goed gaan in Amerika. Of de basgitarist eruit hebben gegooid wegens overmatig gebruik van het een of ander. Of televisies uit het raam van hotelkamers. Je moet verliefd worden en trouwen. Kinderen verwekken. Op een ander vallen en problemen krijgen en scheiden. Maar dat doet De Dijk niet. Dat doet De Dijk natuurlijk ook, maar dat heeft De Dijk altijd als prive beschouwd waar niemand verder iets mee te maken heeft. En dat maakt ons tot een band waar na achttien jaar niet zoveel nieuws over te vertellen valt. Terwijl het toch bijzonder is wat we doen, vinden we. Achttien jaar. Kijk maar naar de foto's van Bob. Luister maar naar Voor de Tover. Zo kwamen we op het idee om tegelijk met de aankondiging van de live-cd het gerucht in de wereld te helpen dat we een jar lang niet gaan optreden. En zie. Het werkt! We hebben nog nooit zoveel aandacht genoten als nu. "Wat heb ik nu gehoord?" Het nieuws werkt zelfs zo goed dat we besloten hebben om in 1999 ook daadwerkelijk niet op te treden. Om niet uit tekomen met onze twaalfde cd. Om niet onze veertigste single uit te brengen. We gaan een jaar helemaal niets doen. Helemaal niets. Misschien iets kleins in Japan.
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
