|
De Dijk in Ahoy in de zevende hemel
10 juni 2002 - Algemeen Dagblad
,,Op een bepaalde manier hebben we hier 20 jaar naar toegewerkt'', sprak Huub van der Lubbe zaterdagavond in het met 9000 bezoekers niet helemaal uitverkochte Ahoy' in Rotterdam. De zicht- en hoorbaar aangedane zanger van De Dijk overzag het voormalige sportpaleis en wist dat het goed zou komen. ,,Laat het vanavond gebeuren'', zong hij vervolgens. En met hem de fans.
De toon voor het jubileumfeest van de 20 jaar oude Nederlandstalige groep was gezet. Feestvieren doe je met z'n allen, is een van de belangrijkste stelregels van De Dijk. Dus diende de 20ste verjaardag van de Amsterdamse groep met iedereen te worden gevierd. Twee decennia, waarin meer dan twee miljoen mensen De Dijk aan het werk zagen op het podium. In Nederland en daarbuiten; altijd was het een grote party. Noem Van der Lubbe en zijn vrienden echter geen feestband. Dan worden ze boos; al zullen ze dat nooit laten merken. In 20 jaar groeide De Dijk uit tot een in de Nederpopscene niet meer weg te denken instituut. En daar zijn de vijf vaste leden stuk voor stuk trots op. Alleen: ze krijgen het woord maar niet over hun lippen. Zeggen ze het wel, dan gaan hun hoofden naar beneden en klinkt er iets van schaamte door. In de vocabulaire van De Dijk is trots een vies woord.
Die houding zegt veel over het karakter van de band. Want muziek maken in alle eenvoud, dat is wat ze willen en dat is wat ze daarom ook doen. De Dijk is dan ook geen spectaculaire podiumact. De muzikanten doen passief hun ding. Slechts Van der Lubbe legt als frontman enige expressie in zijn gezicht en handen. Bij hem gaat het om de liedjes; al dan niet met politiek-geëngageerde teksten. Van commercie en trends moet hij niets hebben.
,,Weet je hoe we ons voelen?'', schreeuwde hij naar zijn fans. ,,In de zevende hemel'', antwoordde hij. In z'n trillende stem klonk de emotie door van iemand die elk moment in huilen kan uitbarsten. Hij genoot van elke seconde in het zo warme Ahoy'. Dat deed ook het publiek, dat de muzikale oneffenheden en de soms wat te enthousiast opengedraaide volumeknop voor lief nam. De nieuwe single Ga in mijn schoenen staan ging om die reden volledig de mist in.
De zang van Van der Lubbe was redelijk te volgen. Maar zodra het gospelkoortje zich er in het refrein mee bemoeide ging het fout. En werden de fans bedolven onder een lawine van harde, ondefinieerbare geluiden. Omdat het de tekst van dit nieuwe liedje niet kende, viel er door het publiek ineens ook niet meer mee te zingen. Ga in mijn schoenen staan was overigens het enige nummer van de nieuwe cd Muzikanten dansen niet, die op 19 augustus uitkomt. ,,We hebben zoveel materiaal achter de hand dat we met een terugblik onze fans het meeste plezier doen, vonden we. Een heel groot aantal van die mensen loopt al 20 jaar achter ons aan'', verklaarde Van der Lubbe. In Ahoy was zaterdag de categorie 40+ dan ook ruimschoots in de meerderheid. Mannen en vrouwen die met de muziek van De Dijk door de jaren heen meegroeiden. Dankzij liedjes als Bloedend hart (waar het in 1982 allemaal mee begon), Dansen op de vulkaan, Nergens goed voor, Binnen zonder kloppen, Wat een vrouw, Ik kan het niet alleen, Als ze er niet is, Wakker in een vreemde wereld en Niemand in de stad, kwamen tijdens het verjaardagsfeest bij hen de herinneringen aan toen weer boven. Gezien het grote aantal `liefdesposes' tussen man en vrouw werden blijkbaar vooral de romantische momenten in de herinnering afgestoft.
Voor zijn eerste concert in Ahoy' had De Dijk overigens geen concessies gedaan aan de muziek, die klonk zoals die altijd klinkt. En los van de gospelzangers had de groep ook geen gastmuzikanten uitgenodigd. ,,Gasten passen niet in onze nummers. Want dan wordt een liedje toch anders. En juist dat willen we niet'', zei Van der Lubbe. JB Meijers deed wel mee in Rotterdam. Maar dat is geen gast meer. Hij is met drummer Antonie Broek producer van De Dijk en sinds anderhalf jaar als muzikant aanwezig tijdens live-optredens. Zoals Roland Brunt (saxofoon) en Mike Booth (trompet) dat als de Hot Haarlemmer Dijk Horns dat toch ook al weer een jaartje of wat doen. Na afloop hieven de fans spontaan Lang zal ze leven en Hij leve hoog aan. De zwaar transpirerende Van der Lubbe kreeg het er koud van. Voor de eerste keer die avond wist hij niet wat hij moest zeggen. Straks, op 14 en 15 juni, doet hij de party nog eens dunnetjes over in de op beide dagen uitverkochte Heineken Music Hall.
Geschreven door: Arie van Driel
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
