|
De Dijk, Zevende Hemel
20 september 2000 - Nieuwe Revu
Eind '98 lieten ze God en vaderland schrikken met de mededeling dat ze een jaartje zouden stoppen. Die zien we nooit meer terug, dachten velen. Maar zie, op een mooie Pinksterdag in 2000 stonden ze in Landgraaf gewoon weer de sterren van de hemel te spelen
Met frisse moed gingen ze door waar ze gebleven waren. Met het platspelen van het publiek dus. En met het maken van studio-album nummer tien, Zevende Hemel. Fris? Dacht het wel. Luister naar subtiliteiten als de vervormde Huub van der Lubbe-stem in de funkrocker Simpel. Naar de rock 'n'roll-galm in Jeuk. Naar de violen in Lachen van het Huilen, met een refreinregel die maar door blijft dreunen. Of naar de Pedal steel in Was Dat Maar Waar, ongetwijfeld een van de mooiste Dijk-nummers ooit. Ideetjes van producer J.B. Meyers, die ook al het alom geprezen laatste Trockener Kecks album produceerde? Of van producer annex drummer Antonie Broek, die wederom de fraaiste blaaspartijen in z'n hoofd heeft gehoord en overgebracht op de gehele Dijkversterking, de Hot Haarlemmer Dijk Horns? Ja, fris, maar vertrouwd. Want het blijft wel De Dijk, natuurlijk, die met dit album meteen minimaal negen klassiekers aan het al niet geringe oevre toevoegt. Vakmanschap met gevoel, dat is het. "We zijn onderweg, alles kom terecht; we beginnen pas, we beginnen nu pas echt," zingt Van der Lubbe, na bijna twintig jaar De Dijk. Dat belooft nog wat!
Beoordeling: 4,5 ster (Van de 5!)
Geschreven door: Jos Jägers
| |
Als jij het niet meer weet
