|
De Dijk in Paramaribo: bakra's met aardappel in de keel
28 maart 2002 - Parool
PARAMARIBO - Een heldere sterrenhemel met volle maan, een zwoele tropische avondlucht, een koel briesje van de Surinamerivier én... een spetterend optreden van De Dijk. Wat wil een mens nog meer?
Voor de 30-jarige Femke Looning, die al bijna vier jaar in de voormalige Nederlandse kolonie woont, kan de avond niet meer stuk: ''In Nederland heb ik ze vijf keer zien optreden. Ik heb al hun cd's en ken alle nummers uit mijn hoofd. Dit is de avond van mijn leven!''
Ook voor De Dijk was optreden in Suriname een lang gekoesterde wens. Op tournee in de Antillen maakte de groep van de gelegenheid gebruik ook Paramaribo aan te doen. Gisteren gaven ze er een gratis optreden voor een publiek van vooral Nederlandse stagiaires en emigranten. Voor het Surinaamse publiek, dat in minder grote getalen was gekomen, was het vooral een eerste kennismaking met de Nederlandse popgroep
''Eigenlijk zouden we hier twee jaar geleden al heen zijn gegaan maar dat is toen niet gelukt,'' vertelt zanger Huub van der Lubbe. ''Nu kon het en we zijn hartstikke blij. We zitten nota bene in Zuid-Amerika en kunnen gewoon in onze eigen taal zingen. Het zet je toch wel aan het denken over de onlosmakelijke band tussen Nederland en Suriname. ''
Of ze ooit een hit hebben gehad in Suriname weet Van der Lubbe niet. ''Eerlijk gezegd denk ik van niet. Ik zat vanmorgen in een radioprogramma en toen de disckockey een nummer van ons wilde draaien, bleek er geen enkele cd van De Dijk te zijn. Die ben ik daarom zelf maar in het hotel gaan halen.'' Maar het maakt de jongens allemaal niet uit. Het optreden in Suriname is een buitenkansje én een leuke manier om het land te leren kennen. ''Het is vooral onze eigen nieuwsgierigheid die ons hier brengt.''
Dat geldt ook voor het Surinaamse publiek dat naar het optreden op de pier van Suriname's bekende hotel Torarica is gekomen. Pearl Sanchez staat samen met haar vriend Tony mee te deinen op het melancholieke Bloedend hart. ''Of ik het echt mooi vind? Wat moet ik zeggen? Het is vooral de hype eromheen die me hiernaar toe heeft gebracht. Natuurlijk wil ik straks wel een handtekening. Ze zijn toch wereldberoemd in Nederland?''
In de voorste rij, tussen de hoogblonde en wild dansende stagiaires met bruin getinte gezichten staat een rasta langzaam mee te bewegen op het rustige Mag het licht uit. ''Het is weer eens wat anders. Er treden hier vooral reggae-artiesten uit Jamaica of Trinidad op. Zo'n optreden als dit heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Maar het lijken me wel coole boys.'' Wat hij van de Nederlandse teksten vindt? ''Eerlijk gezegd versta ik ze niet zo goed. Voor ons Surinamers klinkt het Nederlands van de bakra alsof er een aardappel in z'n keel vastzit.''
Toch hebben Nederlandse acts geregeld hits in Suriname. Zo stond het Friese duo Twarres maanden op één en is Gordon immens populair in Suriname. ''Surinamers houden van Nederlandstalige muziek'', volgens diskjockey Henry Carbiere Falls, ''maar ze gaan eerder voor zwijmelmuziek dan voor rock 'n' roll of blues. Ik heb de hele dag muziek van De Dijk gedraaid en kreeg wel positieve reacties. Als je het een beetje pusht is er absoluut een markt voor.''
Voor De Dijk was het optreden succesvol: ''We komen zeker terug!'', riep Huub van de Lubbe na de derde toegift. Wat ze verder nog in Suriname gaan doen? ''We zijn hier met onze vrouwen en kinderen en willen nog iets van het land zien. Dit weekend trekken we de jungle in, en dan gaan we weer terug naar Amsterdam, of zoals ze hier zeggen: Damsko.''
Geschreven door: Nina Jurna
| |
Als jij het niet meer weet
