|
Recensie: De Dijk experimenteert zonder te falen
08 oktober 2014 - www.thepostonline.nl
Begin dit jaar brachten de mannen van De Dijk ookal een plaat uit. Een opname van de tour die ze met Het Amsterdam Sinfonietta deden. Oude en nieuwe nummers werden samen met covers herschreven om met het orkest uit te voeren. Maar De Dijk zit niet stil, en produceert ruim een half jaar later gewoon weer een nieuw album. Allemansplein, heet het.
De Dijk behoeft, hopelijk althans, nog weinig introductie. De band is actief sinds 1981. Hoewel, de band begint eigenlijk al in 1976 onder de naam Stampei. Toepasselijk, ze combineren rock ‘n’ roll-muziek met Nederlandse teksten. Als ze in ’81 doorgaan onder de naam De Dijk, scoren ze hits met nummers als Als ze er niet is, Ik kan het niet alleen, Mag het licht uit en Bloedend hart. Naast de samenwerking met Het Amsterdams Sinfonietta, slaan ze in 2010 de handen ineen met Solomon Burke. Op Allemansplein duikt de band voor één nummer de studio in met Thomas Acda.
Bonustrack
Acda is groot fan van De Dijk, “Als kind was ik bij elk De Dijk-concert in Paradiso”, vertelt hij in het persbericht. Dat hij nu met de band mee mag zingen, maakt de cirkel volgens de zanger rond. Alles Komt Goed, de naam van het nummer, is de eerste single van het album en meteen de soundtrack van de film Wonderbroeders, waar Acda de hoofdrol in speelt. Het is een bijzondere combinatie, de doorleefde stem van zanger Huub van der Lubbe en Acda’s krachtige stem.
Na Alles Komt Goed, het eerste nummer op het album, voelt het pas alsof het album echt begint. Het nummer met Acda voelt een beetje als een bonustrack, maar dan op de verkeerde plek. Mensen zijn Mensen en Niet De Lef zijn de daaropvolgende nummers en liggen in de lijn van Scherp de Zeis en Brussel. Even heerst er de angst dat De Dijk zijn mojo is verloren en hetzelfde truukje uithaalt. Muzikaal en tekstueel sterk, maar teveel van hetzelfde.
Nieuw geluid
Gelukkig blijkt dat bij het vierde nummer, Schaf de Zon Af, ongegrond te zijn. De Dijk is terug na een ‘sabbatical’ sinds 2012. Een ingenieuze tekst en een nieuw geluid dat toch wel echt De Dijk blijft, is het resultaat. In het titelnummer Allemansplein (Wat Het Nooit Was) gaat de band wel een nieuwe kant op: de drum voert de boventoon. De tekst wordt door Van der Lubbe uitgevoerd in een combinatie van voorlezen, zingen en rappen. Alsof hij een prachtig gedicht voorleest dat wordt omlijst door muziek.
Cliché maar waar, De Dijk zet, danwel met een stroeve start, weer een sterk album neer. Niet alleen muzikaal en tekstueel is het sterk, anders kan men niet verwachten van de band, ook slaat de band subtiel weer een nieuwe weg in en experimenteert zonder te falen. Daarbij is Allemansplein een album om, net als Scherp de Zeis en Brussel, een album om te luisteren terwijl je de teksten meeleest. De gedichten van Van der Lubbe zijn wederom een kunstwerk op zich.
Geschreven door: Ingelise de Vries
| |
Als jij het niet meer weet
