|
Recensie: De Dijk - Allemansplein
09 oktober 2014 - www.nu.nl
Na een rustpauze van een jaar, dook de Amsterdamse band De Dijk begin 2014 de studio in voor de opnames van het volgende grote wapenfeit, het album Allemansplein.
Het is al het tweede album van De Dijk dit jaar, nadat de opnames uit de minitournee met het Amsterdam Sinfonietta resulteerden in het nummer 1-album Dijkers & Strijkers. Waar op die plaat vertrouwde stukken van de band in orkestrale jasjes werden gestoken, keert De Dijk nu terug met nieuw materiaal in zijn typerende stijl.
Topnummers:
1. Niet De Lef
De tekst van Niet De Lef is breed interpreteerbaar en het is een van de diverse liedjes die verwijst naar iets wat er momenteel gaande is in de wereld. Er zit een duidelijke sociaalbewuste en zelfs politieke onderlaag in. Felle bewoordingen op een dansbaar skaritme en het orgel haalt de melodielijn van You Really Got Me aan.
2. Alles Komt Goed
Het album gaat meteen lekker van start met het puntige Alles Komt Goed, waarbij zanger Huub van der Lubbe wordt bijgestaan door De Dijk-fan Thomas Acda. De manier waarop de zangpartijen gemixt zijn, doet denken aan de manier waarop Acda dat eerder met de band De Poema’s deed op het nummer Zij Maakt Het Verschil.
3. Zelfs De Regen
Van der Lubbe mijmert over een verloren geliefde wanneer hij buiten de regen ziet neerdalen. De relatief spaarzame muzikale omlijsting (de blazerssectie is hier afwezig) legt extra nadruk op het woordenspel van de zanger. Het ritme en de gitaarriff zijn schatplichtig aan het werk van Eric Clapton uit de late jaren 70.
Plus- en minpunten:
De laatste plaat van De Dijk met nieuw werk was het in 2011 verschenen Scherp De Zeis. In muzikaal opzicht is Allemansplein een rechtstreekse opvolger. De teksten van Huub van der Lubbe zijn hier mogelijk nog abstracter, nog scherper gestileerd en vaak vrij simplistisch. Iedereen moet zijn eigen boodschap eruit halen.
Geschreven door: Pierre Oitmann
| |
Als jij het niet meer weet
