|
Recensie: Gelukkig is de muziek van De Dijk nog altijd mooi
09 oktober 2014 - www.volkskrant.nl
Knap hoe De Dijk met hun 17de studio-album in 33 jaar toch weer weet te verrassen.
Drie jaar na Scherp de zeis is er op Allemansplein muzikaal niet heel veel veranderd, maar vooral zanger Huub van der Lubbe laat zich toch een enkele keer van een andere kant zien.
Een wat mijmerende Van der Lubbe met een voordracht die tegen het parlando aanzit, horen we in Wat het nooit was en het klinkt overtuigend. Zeker ook door de broeierige New Orleans -blues waarover Van Der Lubbe zijn tekst over verloren illusies declameert.
Het vijf minuten durende, aan Dr. Johns Gris-Gris refererende nummer, vormt het hart van de plaat waarop hoop en optimisme wedijveren met teleurstelling en defaitisme (Laat er niets niets meer gebeuren/Breng me vergetelheid).
Allemansplein begint eigenlijk gewoon zoals je dat verwacht van De Dijk. Alles Komt Goed is een lekkere meeklapper, met vet aangezette blazers zoals er in de Dijk-catalogus inmiddels tientallen staan. Alles komt helemaal niet goed, blijkt vervolgens in veel teksten, als het muzikaal ook allemaal wat spannender gaat klinken. Mensen zijn mensen is een mooi slepende blues en Zelfs de regen heeft de broeierigheid van JJ Cale.
Het zijn deze wat rustigere nummers die domineren en het meest overtuigen. Van der Lubbe ronkt minder en zingt met meer souplesse dan voorheen, lijkt het wel. De toon is zelden euforisch, de teksten vol twijfel en machteloosheid: We hebben de ballen niet/Niet de lef niet de moed iets te veranderen. Gelukkig is de muziek nog altijd mooi.
Geschreven door: Gijsbert Kamer
| |
Als jij het niet meer weet
