|
Solomon Burke is er toch een beetje bij in Paradiso
24 november 2010 - Parool
De Dijk/Solomon Burke, luidde het affiche. De dood bleek een spelbreker. In Paradiso hield niet iedereen het droog. Dit gaat niet een feestelijke avond worden.
De Dijkvoorman Huub van der Lubbe verbijt zich. Naast hem had soullegende Solomon Burke moeten staan, die gisteravond de met de Amsterdamse band gemaakte cd Hold on tight zou presenteren in Paradiso.
Het mag niet zo zijn. De zeventigjarige Burke stierf zondag op Schiphol. De soulzanger, tevens voorganger van 'de kerk waar alles kan', is niet in de poptempel, maar wellicht in het hiernamaals. Van der Lubbe: ''Het zal me daar een swingende boel zijn.''
In Amsterdam swingt het ondanks alles ook. Zo staat daar om te beginnen blueslegende Sam Mayfield, meegereisd om zijn baas Burke muzikaal te begeleiden en in te leiden, zoals hij dat de afgelopen dertig jaar al deed. En dan heeft De Dijk, meer rock en soul dan wat dan ook, snoeihard de blues.
Daarna had Burke op zijn podiumtroon moeten zitten met My rose saved from the street, de vertaling van De Dijks Mijn van straat geredde roos. Nu staat Van der Lubbe er dan maar zelf, terwijl hij liever in de coulissen was gebleven om zijn idool te zien zingen, en vervangt hij de zanger die hem had moeten vervangen.
Dus horen we Burkes favoriete Dijknummers alsnog weer in het Nederlands, met hier en daar een Engels uitstapje. Het moet en het zal is Enough is Enough en Wanhoop niet zingt Van der Lubbe als Don't despair - dat bekt in het Engels toch anders.
Een echt De Dijkconcert wordt het natuurlijk niet. Met verwijzingen, videointermezzo's en gastoptredens - wellicht al gepland voor Burkes verscheiden - bewijst de band de ster van de avond evengoed alle eer. Als dochter Candy en kleindochter Sophia zich, terwijl het lichaam van hun vader en opa twintig kilometer verder op terugkeer naar Amerika wacht, bij de mannen van de band voegen, verandert Paradiso in één groot brok in één grote keel. Ze zingen Burkes bekendste nummer Everybody needs somebody to love, met hulp van een gospelkoor culminerend in When the saints go marching in, en houden het - net als enkele bandleden - niet droog. Het Deep River Quartet brengt Burkes Goodbye baby. Kippenvel.
En Van der Lubbe? In Niemand in de stad, dat dominee Burke niet wilde zingen omdat het over de dood ging, verwerkt hij zijn verdriet, ook over zijn overleden broer. ''Mama, papa, Harald, Solomon, iedereen gaat maar dood. En de rest zit in de kroeg.''
Burke zien we op het grote scherm. Hij is er dan wel niet bij, maar we klappen hard voor een videoclip. Dan zijn Candy, Sophia en Sam alweer op weg naar Schiphol. (NATHAN VOS)
Geschreven door: Nathan Vos
| |
Als jij het niet meer weet
