|
De Dijk blijft ongekend populair
18 september 2008 - BN/DeStem
BREDA - "Hoe hou je het in godsnaam vol, 28 jaar iedere avond hetzelfde kunstje?', vragen ze. Pim Kops, toetsenist van De Dijk wordt er een beetje moe van; steeds weer diezelfde vraag. "Man, popmuzikant is het minst saaie beroep ter wereld! Elke avond is compleet anders." En uitputtend, dat is het evenmin, tenminste niet voor een Nederpopmuzikant. "Buitenlandse bands zijn soms jaloers.
 Wij rijden elke avond in ons busje lekker naar huis. Geen gedoe met hotels of lange reizen. Voordat ik vertrek kan ik mooi mijn kinderen nog even voorlezen."
Terwijl gitarist JB Meijers zijn gloednieuwe limoengroene gitaar uitprobeert, drummer Antonie Broek zijn stokken verzamelt en zanger Huub van der Lubbe een Bredaas luchtje schept, drinkt Kops een kwartier voor het optreden in Mezz backstage nog een laatste kopje koffie. Twee avonden achter elkaar staat De Dijk in de Mezz, een primeur. Twee keer uitverkocht. Dertienhonderd tickets, à raison de 22,50 euro. De Mezz is inmiddels 'vertrouwde grond' zegt Kops. "We komen hier graag. Mezz is lekker intiem. Je hebt direct contact met je fans. Het podium oogt net zo groot als de zaal." Slechts enkele minuten voor showtime komt Van der Lubbe nonchalant binnenwandelen. Het handenklapritueel van zijn collega's heeft hij gemist. De band heeft al ingezet, Van der Lubbe poseert nog even quasi-stoer voor de fotograaf, doet zijn kraag goed, en loopt dan het podium op. Het Bredase publiek - vooral dertig- en veertigplussers, 'ons publiek groeit met ons mee' aldus Kops - krijgt waar het voor kwam: de meezinghits (zoals Binnen zonder kloppen, Ik kan het niet alleen en Bloedend Hart) en werk van het kersverse album Brussel, waarop de toonaangevende Nederpopband back to basic gaat en haar (betere) levenslied (met rock, soul en rhythm & blues-invloeden) opnieuw uitvond. Muzikale grenzen werden verlegd, letterlijk: er werd opgenomen in het buitenland (Brussel) er klinkt Surinaamse kaseko en een deels Engelstalige song: Het moet en het zal, oftewel Enough is enough, een duet met Solomon Burke. De soullegende is er niet bij in Breda, de Engelstalige passages worden geschrapt. 'Ik ben vanavond waarschijnlijk ietsje later', zingt Van der Lubbe in Ietsje later. Maar rond middernacht zit De Dijk waarschijnlijk weer in de bus terug naar Amsterdam.
Vandaag nog een televisieoptreden, dan wéér in de bus naar Breda, voor wéér een avond vol verrassingen. Maar waarschijnlijk niet voordat Pim Kops zijn kinderen heeft voorgelezen.
Geschreven door: Dieter van den Bergh
| |
Als jij het niet meer weet
