|
Gedeelde passie
01 januari 2006 - Zin
‘We raken steeds beter de juiste snaar’
Ze zijn niet alleen familie, vrienden of partners van elkaar, maar delen bovendien de passie voor hun werk of hobby. Deze maand: de broers Hans en Huub van der Lubbe, die al 25 jaar samenspelen in popgroep De Dijk.
Of ze nu nog net zulke mooie momenten in de muziek beleven als tien of twintig jaar geleden? “Mooiere!” , zeggen de broers gelijktijdig.
Huub: “Als we vroeger moesten optreden was het vaak: God zegene de greep.”
Hans: “Nu stáát alles. De arrangementen zijn beter uitgedacht, de techniek is perfect, we hebben de beste mensen om ons heen. Je weet steeds beter de juiste snaar te raken.”
Huub: “Daardoor geniet je er meer van.” Lachend: “Na 25 jaar beginnen we het eindelijk door te krijgen.”
De broers spelen al 35 jaar samen. Huub zingt, Hans speelt bas. Hun band De Dijk bestaat dit jaar 25 jaar, onlangs kwam hun nieuwe cd Later is Nu uit. Nog steeds staan ze elke week meerdere avonden op het podium, in zalen door het hele land.
Hans: “Daar ligt onze werkelijke passie voor de muziek. In die lichamelijke belevenis van het optreden. Het is heerlijk om op het podium die cyclus van nummers door je handen te laten gaan. Elk optreden is voor mij anders.”
Huub: “Voor anderhalf uur het je volledig grip op je eigen leven en de dingen, in een groter geheel. Alles valt tijdens een optreden samen: de teksten, de muziek, de crew, de 1500 man die voor je staan. Een optreden maakt mooie dingen los. Emotie, passie, gevoel. In die zin is muziek maken een knie in het kruis van het consumentisme.”
Het begon allemaal met de beatmis in de Petruskerk in Krommenie, het Noord-Hollandse dorp waar de broers begin jaren zeventig opgroeiden. Nederland raakte steeds meer ontzuild en de kerken moesten iets doen om de jongeren binnen hun muren te houden.
Hans: “De kapelaan wilde meer eigentijdse elementen in de kerk. Tijdens de communie mochten wij optreden, met onze band Deirdre Pearl. Stonden we een potje te undergrounden op het altaar.”
Huub: “Vloeistofmuziek in de kerk maakten we, maar wel in het Nederlands, want dat moest.”
Hij zingt voor: de Nederlandse versie van Blowin’ in the wind van Bob Dylan. En Percy Sledge: “Als een man van een vrouw houdt.” Ze speelden ook vaak nummers van Huub Oosterhuis, de man die destijds voorop liep bij het moderniseren van de katholieke kerk. “Een prachtige tijd”, zegt Hans. “Het mooiste was dat we door onze kerkconnecties een oefenruimte met professionele apparatuur kregen. Ik kan je zeggen dat we maar weinig hebben geoefend voor de beatmis. We begonnen al snel eigen nummers te maken.”
Voor De Dijk werd opgericht zaten ze beiden in Tender Foot en Stampei. Over het feit dat ze als broers al zo lang samenspelen zijn ze nuchter.
Hans: “Ik ervaar het niet als opmerkelijk."
Huub: “Hans is gewoon een prettige vent en een goede bassist. Het is voor mij zó vanzelfsprekend om met Hans samen in een band te zitten. Als De Dijk er morgen mee op zou houden, zou ik als eerste Hans bellen. Een band staat of valt bij een goede bassist.”
Toch heeft hij er ooit wel over getwijfeld.
Huub: “Ik vond op een gegeven moment dat ik dingen alleen moest doen. Los van mijn familie. Los van Hans. Ik moest een grote jongen worden en richtte mijn eigen rockband Big Shot op. Tijdens de eerste vergadering zeiden de andere bandleden: ‘We willen Hans als bassist vragen.’ En ja, toen zaten we dus weer samen in een band.”
Huub staat als zanger altijd in de schijnwerpers. Hij is het gezicht van De Dijk, het is Huub die altijd wordt gevraagd voor interviews.
Hans: “Ik zou best een goede stem willen hebben. Maar bas spelen is mijn ding. Ik voel me steeds meer een volwaardige bassist. Maar de buitenwereld heeft niet echt een goed beeld van de andere leden van De Dijk. Er wordt mij regelmatig gevraagd: ‘Ben jij niet de broer van?’ Ach, er valt mee te leven.”
Huub: “Ik zou graag willen dat de aandacht meer gelijk verdeeld was. Maar zo werkt het nu eenmaal niet.”
Twee keer ging De Dijk een jaar op sabbatical.
Hebben de broers het nodig om af en toe afstand te nemen van de muziek, zodat het vuur in hen niet dooft?
Hans: “Zo’n jaar werkt in de praktijk wel als bijtanken ja.”
Huub: “Maar we zijn er niet tussenuit gegaan omdat we bang zijn onze passie kwijt te raken. Zo’n sabbatical is meer een voorzorgsmaatregel. Het gevaar bestaat dat je op een gegeven moment te moe wordt, te veel aan het reizen en optreden bent.”
Bovendien: in de twee jaar dat ze niet optraden met De Dijk, waren ze ook met muziek bezig, alleen op een andere manier. Huub richtte zich op het dichten en toerde het land door met zijn gezelschap Concordia. Hans hield zich onder meer bezig met het muziekproject Tribute to the Band.
Huub: “Ik denk dat wij het mooiste doen wat er bestaat. Vraag maar eens aan een willekeurige voorbijganger wat hij in het leven graag zou willen. Iedereen wil muziek maken. Wij dóen het.”
Hans: “En we blijven het nog heel lang doen.”
Geschreven door: Rosa Koelemeijer
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
