|
De Dijk moet nog wennen in het concertgebouw
19 juli 2000 - Volkskrant
Muziek: De Dijk. Concertgebouw Amsterdam, 17 juli
De Robeco Zomerconcerten hebben toch maar mooi voor elkaar gekregen wat alle zalen en gezelschappen hoofdbrekens bezorgt: een grote zaal tot de nok toe gevuld met jonge mensen. De succesformule is simpel: nodig één van de populairste Nederlandse popbands uit - en voila. Het verband tussen het klassieke ijzeren repertoire en solide Nederpop doet er verder niet toe.
De Dijk trad afgelopen maandag in het concertgebouw op in de mini-serie Young Dynamic concerten, naar analogie van Robeco's Young Dynamic Fund dat zich richt op beleggers in de leeftijdscategorie van 12 tot 18 jaar. Juist deze doelgroep blijkt maandag zwaar ondervertegenwoordigd. Het leeuwendeel van De Dijk-aanhang bevindt zich onder de dertigers En erg dynamisch oogt het gezelschap ook al niet.
Het is Peek & Cloppenburg troef. De onwennigheid van het publiek is groot in de klassieke muziektempel. Het vinden van de juiste stoelnummers leidt tot halsbrekende toeren. Tot vijf keer toe duiken er nieuwe buren op, met al het omslachtige gewissel van dien. Ook de band heeft enige moeite zijn draai te vinden in deze ongewone setting.
Zelfs Huub van der Lubbe, gewend met zijn charmante kwinkslagen het publiek om de vingers te winden, is even van zijn stuk gebracht: zal hij de zaal met u of jij aanspreken? Ook duurt het een tijdje voor hij zich realiseert dat zich achter hem op het podium nog een hele schare fans bevindt. Maar de nummers gaan erin als koek. Na een minuut zingt de buurvrouw mee, een meisje verderop besluit lekker te gaan staan en bij het derde nummer gaat de eerste aansteker omhoog. Ondertussen draait de groep met routine de eerste set af, alsof het recente sabbatical year alweer tot een ver verleden behoort.
In de pauze heerst scepsis alom. Het publiek is veel te netjes, je kunt niet swingen en de groep heeft er ook moeite mee. De Dijk in het concertgebouw is 'vervreemdend' zo vindt een blond meisjes, dat liever naar de Melkweg gaat. Het valt haar op dat Huub van der Lubbe opeens 'dure woorden'gaat gebruiken. Haar vriendin vindt het optreden 'juist harstikke gaaf'. Een professionele fan vertelt het 'ontzettend leuk'te vinden, ook al is de afstand tot het podium veel te groot en klapt het publiek op de verkeerde momenten.
Na de pauze neemt Van der Lubbe de touwtjes ferm in handen. 'We hebben héérlijk koffie gedronken', vertrouwt hij de zaal toe om er vervolgens flink tegen aan te gaan met liedjes van de nieuwe cd Zevende Hemel die 11 september zal verschijnen. Drie nummers voor het eind zet hij, zorgvuldig geregisseerd, Wakker In Een Vreemde Wereld in.
In één klap verandert de zaal in een deinende mensenmassa: alle opgepotte energie ontlaadt zich in een totale overgave aan de muziek. Dat ook de muzikanten er oprecht lol in hebben blijkt wel uit de lange reeks toegiften met tot slot De Dijks allereerste single uit 1982, Bloedend Hart. Royaal neemt Van der Lubbe afscheid: 'Wat ons betreft doen we dit iedere week twee keer.'
Geschreven door: Jacqueline Oskamp
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
