|
Concert van De Dijk is een beetje thuiskomen
17 december 2005 - NH Dagblad
recensie/muziek
De Dijk. Gezien in Paradiso, Amsterdam, op 15/12. Ook op 16/12 en 17/12.
Applaus voor een toegift, dat is vaste prik. Maar niet veel bandjes worden zo gretig teruggeroepen als De Dijk donderdagavond, aan het eind van het eerste van drie concerten in Paradiso. Het is wat je oogst als je een kwart eeuw trouw blijft aan je muziek: echte vrienden. "Het is goed dat jullie er zijn", begroet zanger Huub van der Lubbe ze. Hij verstaat de kunst om zijn fans met een enkel woord, een glimlach te laten voelen dat ze welkom zijn. En die fans? Ze laten zich maar al te graag verleiden tot het intieme feestje waarvoor de Amsterdamse zaal zich zo goed leent. Paradiso in december is een tradietie voor De Dijk, maar dit keer is het ook de vooravond van het 25-jarige jubileum, dat begin volgend jaar wordt gevierd in Ahoy. "Alsof het nu pas begint", zegt Huub van de lubbe, die stropdas en colbert moeiteloos verruilt voor een mouwloos hemd: het vaste uniform van de zanger.
Van De Dijk moet je ook niet verwachten dat ze plotseling vanalles anders doen. Een concert van de (ex-)Zaankanters voelt vooral als thuiskomen. De band speelt gretig en de setlijst bevat een mooie doorsnee van wat de band in al die jaren maakte, van 'Niemand in de stad' tot een aantal nummers van de laatste plaat 'Later is Nu'. Geen lichte kost, maar ze worden inmiddels met instemming begroet. De finale is voorspelbaar, maar spetterend met 'Lovesong 100.001' en 'Mag het licht uit'. Veranderen doet De Dijk stilletjes. Zo is het geluid de afgelopen jaren door de inbreng van JB Meijers voller en rauwer geworden. Live zijn ze er beter door gaan klinken. Maar ze blijven onmiskenbaar De Dijk, Hollandse rockers die je buurman zouden kunnen zijn. En die ook nog wel een boodschap hebben aan de wereld. Verrassend is de stevige uitvoering van 'Meneer de president', ooit door Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot geschreven tegen de vietnam-oorlog, nu moeiteloos te projecteren op de situatie in Irak. "Omdat het anders kan, als je het aan de mensen zelf overlaat", zegt Van de Lubbe.
De Missie is er nog steeds.
Geschreven door: Mark Minnema
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
