|
De Dijk - een andere deining
16 september 2000 - Oor
Om kort te gaan: in 1999 nam De Dijk vrijaf. Tijd voor familie, vrienden en klussen met andere muzikanten. Nu maakt de groep een nieuwe start met Zevende Hemel.
Het openingsnummer heet We beginnen pas, en dat dit het tiende studioalbum is, maakt de zaak natuurlijk extra symbolisch. Toch? ' Ons tiende studioalbum?
Weet je dat wel zeker?' Huub en Antonie kijken elkaar wat glazig aan. 'Even tellen… dat zijn twee live-albums… en een compilatie…. Ja, verdomd, je hebt gelijk.
Nou, dan hebben we meteen je vraag beantwoord'.
Wat is een jaartje vrij op een carrière als die van De Dijk? Niks, toch? Huub van der Lubbe, Pim Kops, Nico Arzbach, Hans van der Lubbe, Antonie Broek. Ze zijn er weer, bijgestaan door de Hot Haarlemmer Dijk Horns, in al hun vertrouwde oer-Nederlandse glorie. Het nieuwe album heet Zevende Hemel . Elf doorwrochte, maar losjes gespeelde songs met net weer een ander tintje (gastmuzikanten op pedal steel en violen), geproduceerd door Antonie en JB Meyers. Gode, de foto's van 'huisfotograaf' Bob Brondhoff in het CD-boekje zijn genomen in Austin, Texas (De Dijk speelde op SXSW, april dit jaar), maar daar zit verder geen grote gedachte achter. 'Bob maakt de foto's vaak allang van tevoren', zegt Huub.'Bob, moeten we nog op de foto? Nee hoor, die foto's heb ik allang, zegt-ie dan. Da's maar goed ook. Dat poseren… Wij zijn een band, geen jongensgroepje'.
HOE IS DE PLAATTITEL GEKOZEN?
WAAROM DAT NUMMER?
Huub:'Zevende Hemel kwam er zo'n beetje als laatste en we vonden dat we, eh… Antonie'… eindelijk eens een fatsoenlijk nummer hadden gemaakt'. Huub:' Nou, zeg dat wel. Het is geen schande om voor zo'n nummer dertig jaar in de muziek te zitten.Ons mooiste nummer ooit'. Heb je dat nooit eerder gedacht als je iets nieuws had gemaakt? Huub:' Mmmjawel, we hebben dat wel eens eerder gedacht. Maar nu hoorden we het ook meteen terug, Dat nummer was het helemaal.' Antonie: 'Dat vond iedereen.'
Vertel eens over de opnames.
Antonie: ' We hadden van tevoren afgesproken dat we bij het opnemen nu eens niet zouden bedenken of het allemaal wel live te spelen zou zijn. Voor het eerst hebben we dat losgelaten. En mochten we dus wel vijf gitaarpartijen over elkaar opnemen, als we dat mooi vonden'. Huub: 'Dat was een belangrijke beslissing. We maken een plaat zoals we hem willen maken. Niet geremd door praktische bezwaren. We hebben ook nog bijna niks van dit album live gespeeld.
Is JB Meyers bepalend geweest voor deze werkwijze?
Antonie: 'Ja, wel. Ik heb vorig jaar een tijd met hem en Pim in de studio gezeten voor een plaat (het nog te verschijnen debuutalbum van singer-songwriter Kirsten). Daar was dus geen sprake van een band in de klassieke zin van het woord. En dat vond ik zo'n lekkere manier van werken. Gewoon lekker losjes. Natuurlijk heeft De Dijk zich ook wel eens gerealiseerd dat dat kom, maar je moet wel de goede setting vinden. Het gaat niet om de apparatuur op zich. Daar heb ik
niets mee'.
Huub: 'Je hebt de productie en de techniek aan de ene kant, maar aan de andere kant is er de band, de muzikant. Ik vertrouw op wat ze doen, in dit geval Antonie en JB. Ik hoef niet te weten wat die spullen in de studio allemaal kunnen. Ik wil flexibel zijn, et gebeurt allemaal zonder voorbedachten rade. Eigenlijk is het nummer Zevende Hemel het beste bewijs dat dat kan werken. Het enige nummer dat we niet hadden gedemoot, op het laatste moment opgenomen, en dan de vijfde take: Oohhhhhh, hou vol, hou vol…Alles stond er goed op, inclusief de zang. Het beste van twintid jaar De Dijk. Dat kan dus. Maar dat wil niet zeggen dat we nu nooit meer zullen doen.' Antonie: 'En deze CD is vrij snel gemaakt. In februari begonnen we met vier nummers. Er was ruimte in ons hoofd, zeg maar. Ja, dat was direct te wijten aan het jaartje rust. Huub: 'Het leek me al een goed idee, zo'n jaartje vrij, maar nu, achteraf, zeg ik: Dat was een heel goed idee. Voor
iedereen.
Antonie: 'Ik heb veel met anderen gespeeld. Zo ben ik ook JB tegengekomen. Je gaat de dingen anders zien. En ik heb beseft dat ik een mazzelaar ben met zo'n band als De Dijk'.
Huub: 'Ik wil niet te zwaar overkomen, want we hebben achttien jaar een toptijd gehad. Maar er komt een moment dat je je dat niet meer realiseert. En dan is het verstandig om even afstand te nemen. Popmuziek is niet iets dat je half kunt doen. Dus als je eraan begint moet je er ook helemaal voor gaan. Ik bedoel: we zijn nu in de fase van interviews doen, en dat is er dan niet een, nee dat zijn er dan meteen veertig. Leuk, hè?
Huub: 'Als ik dan tegen mijn dochter van dertien zeg dat ik een interview heb,zegt ze: Wauw, cool. Maar dat moet je dus wel weer even beseffen, dat dat cool is.'
HEBBEN JULLIE GEEN HEIMWEE NAAR DE BAND GEHAD?
Antonie: 'Een keer echt, dat was toen Pim en ik die plaat met Ben Jolink gingen maken en we op zijn uitnodiging naar een optreden van Normaal gingen kijken. Kwamen we daar het terrein oprijden, bij zo'n grote tent, waarin we natuurlijk zelf ook vaak hebben gestaan, en toen had ik het wel even moeilijk. Ik wilde dolgraag zelf spelen, in plaats van de hele avond maar wat rondhangen.'
Huub: 'Tsja, dat moet je ook niet opzoeken, hè. Je moet zorgen dat je iets te doen hebt, al is het maar een liedje…' Je hebt een jaar geen teksten hoeven schrijven.
Huub: 'Ik heb wel geschreven, maar bewust niet voor De Dijk. Dat vond ik een heel lekker gevoel. Omdat ik zo gewend was om in de structuur van onze liedjes te denken. En dat kom ik even helemaal loslaten. De dongen die ik schreef, werden eigenlijk per ongeluk gedichten. Sonnetten, maar ook wel vrije gedichten. Met dus ook een andere thematiek. Persoonlijker, misschien. Ze waren ook alleen voor mij bedoeld. En voor mijn twee dichtvrienden. We hebben zo'n dichtclubje…Eens kijken of Jan en Bart erom kunnen lachten. Ontzettend leuk. En dat heeft voor De Dijk ook gewerkt. De losheid, die er niet meer was…' Ik ben benieuwd wanneer je Lachen Van Het Huilen hebt geschreven. Dat heeft
een andere opbouw dan andere nummers.
Huub: 'Lachen Van Het Huilen is van de dichtersavond. Ik schreef het hele jaar al gedichten over hoe gelukkig ik was, bijna tot ergernis van mijn dichtvrienden. Maar op een dag was ik wat misselijk geweest of zo, en was ik helemaal ingestort. Ken je dat, dat als het goed gaat je je geweldig voelt, maar als het wat minder gaat, je helemaal doorslaat naar de andere kant? Nou, zo dus. En dat werd dus die tekst. Noem, het dichterlijke vrijheid. Want als het eens echt slecht gaat, met ziekte in de familie, je ouders dit of dat, echte dingen, dan komt zo'n tekst dus niet. Dat wordt dan alleen maar pathetisch.' In Wat Je Zoekt zing je 'wat je zoekt is niet te vinden/wat je vindt niet wat je zocht.' Net als in Was Dat Maar Waar lijk je daar wat pessimistisch, terwijl de
plaat als geheel een opbeurende, hoopvolle indruk wekt...
Huub: 'Pessimisme, optimisme, zijn dat niet twee zaken die zeer veel gemeen hebben? Wat Je Zoekt zie ik niet als een pessimistisch nummer, hoor. Die tekst helpt mij juist van een heleboel stress af. Ik had het daar laatst nog over met een vriend, een oude roadie van ons. Hij is altijd aan het zoeken naar het groenere gras aan de overkant. Terwijl dat er misschien helemaal niet is. Ik heb dat niet meer zo. Tien jaar geleden nog wel, maar nu? Ik blijf wel zoeken, maar dat idee van een beloning als ik iets vind, dat heb ik losgelaten, Net zo goed als het eeuwige ja of nee. Dat bestaat niet, het is ja en nee. Misschien dat alleen in de kunst die tegenstelling wordt opgeheven. Daar is iets alleen maar. Maar dan ben je al bijna bij Plato. Pfff, had je tien jaar geleden mee moeten komen, met Plato.
IN JULLIE VRIJE JAAR HEB JE HEEL WAT NEDERLANDSTALIGE MUZIEK KUNNEN
HOREN. LAAT DAT JULLIE KOUD OF IS HET MISSCHIEN INSPRIREREND?
Antonie: 'Ik gun alle Nederlandstalige bands al het succes toe. Maar ik voel me er niet door geïnspireerd of zo. Of bedreigd.'.
Huub: 'Goede muziek is goede muziek. Nederlandstaligheid vind ik geen excuus om slappe muziek te maken. Afgelopen zondag op Lowlands zag ik Krang voor het eerst optreden, ik kende ze alleen van de plaat. Steengoed! Maar dan gaat het om het muzikale geheel en vergeet je dat het Nederlands is. Maar als ik ergens lees 'nationaal product van absolute wereldklasse', dan zakt mijn broek al af. Dan weet ik alweer genoeg; daar wordt iets verhuld. Jaren terug was het soulgeluid van Memphis jullie grote voorbeeld. De nieuwe plaat is veelzijdiger, een soort rootsrock en -pop in de breedste zin.
Antonie: 'Wat ik van soul en bleus altijd zo mooi heb gevonden, is de menselijke kant. Dat zit veel in volksmuziek, maar ik voel bij de Nederlandse dan toch niet de connectie. Het moet soulful zijn. Maar dat kan dus ook op een Europese manier'.
Huub: 'Ja! Neem Als Het Golft.'
Antonie: 'Dat is meer fado-achtig.'
Huub: 'Die accordeon…Het is een andere groove, een andere deining.' Antonie: 'De Zevende Hemel is ook zo'n nummer met een meer Europese uitstraling. Jacques Brel. Ramses Shaffy'.
Huub: 'Het gaat meer naar de wals toe, denk ik. Wals op zijn best. Niet meteen, eh, opa en oma.'
VANMORGEN ZAT IK NAAR DE ZEVENDE HEMEL TE LUISTEREN, ZEGT MIJN DOCHTER VAN DRIE: 'HEE, LUISTER JE NAAR DE TOY STORY!?
Huub: 'O, da's goed zeg. Voor de film Toy Story heb ik drie liedjes van Randy Newman opgenomen. Voor Een Luizenleven eentje, die had ik ook vertaald. En voor Disney's Tarzan heb ik de nummers van Phil Collins vertaald en de vocal coaching voor Bert Heerink. Dat was te gek.'
Antonie: 'Huub kan goed met zulke lui overweg.'
Huub: 'Ja, ik vind Bert een prima gast. En hij kan zingen, jongen, wauw. Het was mijn suggestie om hem te proberen. Maar vocal coaching? Zeg je dan tegen Bert Heerink hoe hij de tekst moet inzetten?
Huub: 'Ik denk dat dat voor iedere zanger prettig is. Ik heb zelf ook de neiging om snel genoegen te nemen met mijn prestaties. Zo van: Ach, het is toch niet vals? Daarom is het goed dat Antonie meeluistert en zegt dat ik het beter moet doen.'
Jij hebt iets met Randy Newman?
Huub: 'Jaaa, die spreekt mij aan. Hij durft. Een geweldige liedjesmaker, heel bijzonder. Hij neemt het personage aan van diegene die hij eens flink wil uitschelden. Als jood doen alsof je een ongelofelijke domme redneck bent. Daar is in Amerika heel wat lef voor nodig. Of: Ik ben god. Ik hen er een zootje van gemaakt en jullie hebben het geeneens door. Dat zijn bijzondere gedachtesprongen. Enfin, ik had de nummers die hij voor Disney had gemaakt gehoord, de zang een beetje gecheckt en ja, dat zou moeten lukken. Een noot was erg hoog, als Buzz Lightyear de lucht in moet, maar ik hen hem gehaald. Eens en nooit meer, vrees ik. Maar ik was blij. Muziek kan je zo blij maken, hè? Net als bij de opnames van de Cuby-plaat, in café De Amer in Amen. Dat waren ook zulke
heerlijke dagen.'
Antonie: 'Mijn ervaring met dat Bennie-project was ook erg positief. Het is heel serieus benaderd, maar niet beladen, zeg maar. Zwoegen, hoor die arrangementen, ook al wist ik precies wat hij voor plaat wilde maken.Maar je hebt geen geschiedenis samen, dus alles is nieuw. En het was berengezellig in de studio. Allemaal mensen met wie ik al eens wilde spelen. Hein Offermans , de bassist, kende ik al lange tijd uit de kroeg. Ja, we zouden beslist eens samen spelen, zeiden we altijd. Dus toen Bert en Pim en ik in Bens hooiberg demo's zaten te maken, en we het over de muzikanten hadden, besloot ik Hein te bellen. Hein, het gaat er eindelijk vsn komen! We kunnen op de plaat van Bennie Jolink spelen! En hij reageerde zo lauw, zo van: O, ja, nou goed dan. Ik begreep er niets van. Hij moest zeggen: Te gek, leuk! Belt hij even later terug: 'Antonie, sorry! Ik dacht dat je zei: de plaat van Gerard Joling.'
Bijschriften:
DE DIJK EXTRA-CURRICULAIR
Op de Nederlandse soundtrack van Disney's Toy Story zingt Huub van der Lubbe drie liedjes van Randy Newman. Ik Ben Jouw Beste Vriend, Vreemd Spel en Ik Sla Nooit Mijn Vleugels Meer Uit. Op de soundtrack van Een Luizeleven is het er een: Grijp De Kans Die Je Krijgt. Huus dichtclubje trad onder de naam Trio Concordia op tijdens theaterfestival de Parade, vorige zomer, en in diverse kleine theaters. Jan Robijns en Bart de Ruiter begeleidden de voordracht en liedjes op piano en contrabas. Op Hotel Grolloo (Munich' 00), de laatste CD van Cuby met Huub Nowbody in Town een Engelstalige versie van De Dijk's Niemand In De Stad, evenals Cuby's Window Of My Eyes. Howlin' At Te Moon is de titele van de eerste solo-CD van Benny Jolink (Mercury '99) . PimKopsen Antonie Broek produceerden de plaat en spelen er op mee, evenals de Hot Haarlemmer Dijk Horns (Ronald Brunt en Mike Booth). Hoeveel er gebruikt gaat worden van de opnames die Pim en Antonie met JB Meyers voor Kirsten maakten, is nog niet duidelijk. Nico Arzbach heeft samen met Ruud Musman, met wie hij ook Als Het Golft heeft geschreven , twee kindermusicals gemaakt, Heldendom en De Buren Hebben Muren. Hans van der Lubbe heeft een aantal optredens gedaan met Frederique Spigt.
DE DIJK DIGI
Zevende Hemel bevat een enhanced gedeelte met een screensaver. Op de uitgebreide officiële website van de groep, www.dedijk.nl, zijn onder meer pagina's te vinden met akkoordenschema's geleverd door de fans, en een archief met publicaties over De Dijk. Ook heeft de groep een serie e-mailkaarten in de
aanbieding.
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
