|
‘Dansen, dansen’ roepen ze
08 mei 1993 - Dagblad Zaanstreek
KOOG AAN DE ZAAN - Eigenlijk is zanger Huub van der Lubbe gewoon verliefd en staat zijn lief voor hem. Ze deint, zweet, lacht, flirt en zingt: Hou me vast, Zo is het goed, Nooit genoeg, Duizel mij, en Dit is de nacht. De Dijk speelde donderdagavond in de Waakzaamheid, omdat sommige zekerheden nou eenmaal niet wankelen. 'Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg', is de heersende mentaliteit al vullen hun platenhoezen onderhand een T-shirt en lopen de zalen vanzelfsprekend vol.
Als het 's middags begint te kriebelen, draaien we ter opwarming wat ouder werk. 'De stilte voor de storm' van de eerste elpee. Toepasselijk, maar net als een dozijn andere nummers uit de gratie geraakt. De muzikale ontwikkeling is doorgegaan, terecht want stilstand is de dood in de pot. Toch kent een concert weinig verrassingen. Vertrouwde gezichten, bekende nummers en het bij vlagen verstaanbare fenomeen Van der Lubbe. Het is de vraag of De Dijk na al die optredens nog steeds leuk is?
De nieuwe generatie staat al te trappelen. Het voorprogramma, Blues on the road, brengt vader en zoon Arzbach kort na elkaar op hetzelfde podium. De jongensband speelt weliswaar de rock 'n roll covers die hun ouders deden swingen, de solo's zijn gedurfd en goed. Ontwapenende jonge talenten die met rooie konen, intensief naar hun instrument staren, spelend voor de eer om na afloop bij moeders geld te bietsen voor een consumptie.
De zaal is inmiddels klaar voor de hoofdschotel. Achterin is een speciale verhoging gebouwd om de laatste rijen podiumzicht te bieden. Rechts verkoopt De Dijk voor ieder lichaam een T-shirt van extra large tot het kleinste maatje voor de fans in de kinderwagen. Een meisje dat van uit de zaal naar het balkon kijkt glimlacht tevreden. De trap puilt uit, de gezichten reiken tot aan het plafond.
De instrumentale opening doet denken aan de oude Booker T and the MG's. Oorzaak is de bijdrage van de Hot Haarlemmerdijk Horns met daarin 'de beste Nederlandstalige trompettist ter wereld'. De laatste CD Zeven Levens vormt de hoofdmoot van de set. Rock, blues en wat meer nadruk op de soul dankzij de blazers. Slechts hier en daar wordt er wat bijgeslepen. Een mooie saxofoon partij aan het slot van de klassieker Groot Hart, een nieuwe, strakkere uitvoering van Nergens goed voor en de steeds weemoediger klinkende gitaar van Arzbach.
Waar De Dijk langzamerhand op haar muzikale grenzen stuit, doet het publiek dat letterlijk. Dansen, dansen, dansen roepen ze, in praktijk kunnen ze slechts recht op en neer bewegen. Op het podium is men echter ter wille.
Geschreven naar aanleiding van de grote anti-kernwapen demonstraties, maar wie weet dat nog, spat Dansen op de Vulkaan uit de boxen. De eruptie die volgt laat de eeuwenoude zaal en misschien het laagveen even meedansen.
Verhitten en afkoelen, de saunatactiek biedt gelegenheid om op adem te komen. Het is het moment voor Van der Lubbe om intimiteit te scheppen. ,,We hebben de nacht, waar wachten we nog op'', fluistert hij guitig en uitdagend. De zaal laat zich meevoeren, kent de teksten en weet dat er nog een toegift volgt. Want: ,,Zo is het goed, hier bij jou, buiten de kou, buiten de wereld en niks wat nog moet, hier bij jou, zo is het goed.'' De Dijk wil maar niet vervelen.
Geschreven door: Arjen van Ginkel
| |
Als jij het niet meer weet
