|
De Dijk immuun -voor routine
15 november 2002 - Eindhovens Dagblad
Vrijdag 15 november, Routine is dodelijk voor creativiteit. En na 21 jaar De Dijk lijkt routine even onontkoombaar als kaalheid of grijs haar. Zanger Huub van der Lubbe stelt de volle zaal gerust: nee, iedere week vier keer spelen voor '1500 meiden en een paar jongens' verveelt nooit.
Het succes van de groep houdt aan. De zalen lopen nog steeds vol en het nieuwste album is alweer goud. Ook het Muziekcentrum is afgeladen als Van der Lubbe en kornuiten opkomen. En in luttele minuten zit de stemming er in en is de wedstrijd - voor zover daarvan sprake kan zijn - gewonnen.
De Dijk is nog altijd een liveband van grote klasse. Een ingespeeld collectief, acht man sterk, dat Nederlandstalige teksten en Amerikaanse muziek mengt tot een swingende cocktail. Opvallende rollen zijn weggelegd voor de blazersectie, de Hot Haarlemmerdijk Horns, en de uitzendgitarist J.B. Meyers. De toeteraars doen geen enkele moeite hun inspiratiebronnen te verbloemen, zij hebben platen van James Brown, Joe Tex en Sly Stone in de kast. Daar is niks mis mee, want beter goed gejat dan slecht zelf gecomponeerd.
Gitarist Meyers is behalve producer van de groep al tijden een vaste gast bij optredens en lijkt onderhand uitgegroeid tot volwaardig bandlid.
Opvallend is dat de echte Dijkgitarist Nico Arzbach - zelf heel bekwaam op de strakke touwen - Meyers alle ruimte geeft om de hoofdrol op te eisen. Dat lijkt vreemd, maar garandeert desalniettemin geïnspireerd gitaarspel. Want een avond met deze heren maakt duidelijk dat zij alles doen om de balans tussen inspiratie en routine in het voordeel van het eerste door te laten slaan. De show bevat veel materiaal van het laatste album 'Muzikanten dansen niet', al ontbreken de verplichte bekende nummers natuurlijk niet. Hoogwaardige Nederpop is het, waarmee de groep nog altijd boven het maaiveld uitsteekt.
Ook na 21 jaar, ook als je dit gezelschap voor de zoveelste keer ziet spelen. Het publiek snoept van de show en gaat enthousiast op in de muziek.
En Huub van der Lubbe - antimuzikant in hart en nieren - bestrijdt routine met zijn quasi-onbeholpen aanpak. Hij onderbreekt zelfs een nummer, omdat hij de tekst vergeten is. Als hij met tekstvel uit de kleedkamer terugkomt, kwalificeert hij zichzelf als amateur. Zolang dat kan, zit het nog wel snor met De Dijk.
Geschreven door: Peter Borgers
| |