|
Muzikanten Dansen Niet; De Dijk wel?
19 september 2002 - Zonnet
De Dijk 20 jaar! In juni van dit jaar vierden ze een imposant jubileum met concerten in Ahoy' en de Music Hall. Duizenden fans vierden daar het lustrum mee. Maar cijfers tellen niet voor De Dijk, muziek wel. De band kent geen betere manier om bij de mijlpaal stil te staan, dan er niet bij stil te staan. Gewoon doorgaan luidt het devies, en dus verscheen er 19 augustus jl. alweer een prima album. Gewoon, alsof er niets aan de hand is.
Net als voorganger Zevende Hemel is Muzikanten Dansen Niet geproduceerd door drummer Antonie Broek en J.B. Meyers. Een duo dat elkaar aanvult en aanvoelt. Toetsenist Pim Kops prijst de rol die zijn eigen bandmaat Antonie al sinds de beginjaren speelt in de studio. `Dat mag beslist niet onderschat worden. Hij is vooral de man van de arrangementen, van hoe de nummers in elkaar steken. Dat is ook het mooie van De Dijk: wat de een niet kan, kan de ander.` Volgens bassist Hans van der Lubbe weet ook J.B. Meyers het beste uit de groep te halen. `Hij is als een zesde bandlid. J.B. heeft frisse geluiden binnengebracht en past moeiteloos in het collectief De Dijk. Dat is nog niet zo makkelijk.` De mix van de Ier Rafe McKenna, de blazerssectie van de vertrouwde Hot Haarlemmer Dijk Horns en een heus gospelkoor (Berget Lewis Gospeltrain) vervolmaken de uitgebalanceerde sound van Muzikanten Dansen Niet.
Zoals altijd, zijn de teksten van zanger Huub van der Lubbe niet wat ze lijken. Hij voorziet zijn dichtkunst van onverwacht dubbele bodems, zodat ogenschijnlijk simpele liefdesliedjes opeens het leed van de hele wereld op de schouders blijken te torsen. Aan Hans, Pim, Antonie en gitarist Nico Arzbach de taak Huubs ongrijpbare lyriek van de passende sfeer te voorzien. Dat luistert zeer nauw, weet Pim. `Voorzien van de juiste muziek, wordt een tekst nóg duidelijker. Een sombere tekst heeft niet automatisch een trieste melodie nodig. Je moet het er juist niet te dik bovenop leggen, want dan valt die extra dimensie van Huubs woorden misschien weg. Hadden we een nummer als Niemand Weet bijvoorbeeld zware melancholische muziek meegegeven, dan zou je de plank misslaan. Het gaat om de juiste balans.` Balans is er ook in het repertoire. Er is ruige, onvervalste Dijk-rock, zoals het kritische In Nederland en de eerste single Ga In Mijn Schoenen Staan (een bewerking van Joe Souths uit 1969 stammende Walk A Mile In My Shoes), er zijn knipogende schelmensongs als Beter Dan Ooit en Mijn Liefjes Ogen, en natuurlijk ook weemoedige ballades als Dat Zou Mooi Zijn, November en de tweede single Zoals Nog Nooit, een epische liefdesverklaring voorbestemd om een echte live-kraker te worden. En natuurlijk is er de feestelijke titelsong Muzikanten Dansen Niet. Een waar woord, volgens Hans: `Een ironisch en lollig nummer, waarin ik mezelf herken. Ja, ik ben ook zo'n muzikant die lekker aan de bar hangt en weigert te dansen bij een concert.`
Maar al dansen ze niet, genieten doen de bandleden tegenwoordig wel. Het gaat immers Beter Dan Ooit, zoals het gelijknamige nummer op het nieuwe album verkondigt. Volgens Hans van der Lubbe moest De Dijk leren genieten van het succes. `In het verleden konden wij dat niet, nu wel. We hebben eindelijk aanvaard dat De Dijk een succesband is. Dat de albums nog steeds beter worden en door zoveel mensen worden gekocht en gewaardeerd, is natuurlijk een enorme weelde.` Nog eens 20 jaar dan maar, Pim? `De uitdaging zit 'm altijd in de volgende stap, we kijken niet verder dan de neus lang is. Optreden vinden we in ieder geval zó leuk dat we zo lang mogelijk willen doorgaan.`
| |
Als jij het niet meer weet
