|
Toegankelijkheid als troef
12 september 2002 - Rotterdams Dagbl.
Met 'Muzikanten dansen niet' kwam De Dijk eind vorige maand direct binnen op 1 in de mega album top-100. Een primeur voor de Amsterdammers, want in twintig jaar tijd lukte dit niet eerder met een studio-album. Het is alweer cd nummer 11 van Huub der Lubbe & cie, met medewerking van Berget Lewis Gospeltrain, gitarist Jan-Bart Meyers en natuurlijk de good old Hot Haarlemmer Dijk Hoorns.
Aan het typische De Dijk-product is wezenlijk niet zoveel veranderd, want meteen valt de toegankelijkheid van de teksten op. Het eerste nummer 'Ga in mijn schoenen staan', een bewerking van Joe South's 'Walk A Mile In My Shoes' ('69) is een leuke en makkelijk uit het hoofd te leren meezinger. Als ik nou jou was, en jij dan mij was, als dat zou kunnen... Ook 'Wil je altijd van me houden' en 'Niemand weet' bijvoorbeeld, twee nummers waar de eerste zin van de coupletten volstaat met de titel. Het eerste liedje is gevoelig, breekbaar alsmede erg persoonlijk, terwijl de tweede vooral vrolijk en zorgeloos in het oor ligt. Beiden zijn echter pure huiskamermuziek waarin de eenvoud voorop staat.
Het succesjaar 2002 van De Dijk, waarin de band het 20-jarig jubileum vierde met optredens in Ahoy' en in de Music Hall, heeft een goed vervolg gekregen. Het gemak waarmee De Dijk na twintig jaar nog steeds tot een volle plaat met poëtische teksten ('Dat zou mooi zijn', 'November') en herkenbare ruige nummers ('In Nederland') komt, zal de trouwe fan tot tevredenheid stemmen.
De band speelt donderdag 7 november in Nighttown.
Geschreven door: Vincent Okker
| |
Als jij het niet meer weet
