|
'Niets is zomaar een succes'
08 juni 2002 - BN/DeStem
Zaterdag 08 juni 2002 - AMSTERDAM - Optredens in Moskou, Sint Petersburg, New York en recentelijk Paramaribo. Verder platina cd's, de Gouden Harp en de Edison. De Dijk heeft alles al meegemaakt. In een periode waarin de Amsterdamse band de laatste hand legt aan een nieuw album, viert De Dijk zijn 20-jarig bestaan. Zanger Huub van der Lubbe, vanavond met zijn maten voor het eerst 'avondvullend' in Ahoy', blikt terug en vooruit.
Vaak heeft de band dit jaar nog niet opgetreden, want De Dijk is volop bezig geweest met het elfde album Muzikanten dansen niet, dat medio augustus uitkomt en waarvan de nieuwe single Ga in mijn schoenen staan thans de voorbode is. De formatie rond Huub van der Lubbe (49), verder bestaande uit Van der Lubbes broer Hans, Nico Arzbach, Pim Kops en Antonie Broek staan eindelijk weer eens in Ahoy'. Het optreden in de Rotterdamse poptempel bleef tot nu toe beperkt tot één enkele keer: bij Nieuw Nederlands Peil, een 'tripleconcert' met Van Dik Hout en Acda en De Munnik. Uitgerekend het 20-jarig bestaan wordt gevierd met een avondje Ahoy'. Van der Lubbe: "Soms moet je een keer van je geloof afvallen. We wilden wat anders." De 'bekering' kwam toen hij in september 2000 het concert van Bob Dylan in Ahoy' bezocht. "Een hele sensatie. Als toeschouwer viel het mij pas op hoe groot die zaal was. Maar toen ik ruim een maand later zelf op de bühne stond, leek Ahoy' weer kleiner en intiemer."
De Dijk, vernoemd naar de Amsterdamse Zeedijk, speelde voor het eerst eind '81 in het voorprogramma van Raymond van het Groenewoud. De bandleden speelden sinds '76 in de groep Stampei, maar hun ambities zaten niet op één lijn met de rest van de band. Met De Dijk wilden de mannen professioneel aan de weg timmeren, maar dat verliep niet vlekkeloos. De eerste single Bloedend hart werd geen grote hit en ook de eerste plaat brak niet door. Pas het vijfde album Niemand in de stad in 1989 was een echt succes. "Niet vreemd", volgens Van der Lubbe. "Niets is zomaar een succes. Mijn ervaring is dat het ongeveer zeven jaar duurt voordat een band gaat lopen. Je kunt het proces natuurlijk versnellen door het commercieel aan te pakken. Maar er zijn weinig van die groepen die het twintig jaar volhouden." Toch heeft De Dijk het in al die jaren, ondanks vele optredens en de platina albums De blauwe schuit en De Dijk live, niet makkelijk gehad. De waardering was er volop, maar om de een of andere reden het succes niet. De Amsterdamse formatie begon in de periode dat Doe Maar razend populair was. Maar niet lang daarna stopte die band. "Toen kondigde iedereen aan dat de moerstalige popmuziek dood was. De radio hield op met het spelen van de plaatjes. Voor bandjes als wij die al jarenlang met muziek bezig waren, was dat schrikken. Maar wij zijn in die tijd, net als The Scene gewoon doorgegaan. Tja, echt liefhebbers."
Ontdekking
Op de achttiende 'verjaardag' van De Dijk kondigden de heren een sabbatical aan. Voor Huub van der Lubbe was het niet alleen een periode van rust, maar ook van ontdekking. "Ik realiseerde opnieuw hoe goed De Dijk als band op elkaar is ingespeeld en hoe ver het zich heeft ontwikkeld."
"Nee, het sabbatical year was niet noodzakelijk. Maar wij vinden muziek maken het mooiste vak van de wereld en juist dan moet je voorkomen dat het een sleur gaat worden. Het moment dat je niet meer voor aanvang van een optreden denkt: 'Fijn dat we hier mogen spelen'. Dat zat er misschien een beetje aan te komen."
Van der Lubbe vond het naar eigen zeggen 'heerlijk om de zanger van De Dijk te zijn zonder te hoeven zingen', maar na één jaar was het genoeg. "Dat hadden we ook zo met elkaar afgesproken en iedereen had er daarna ook weer zin in. En ik begon ook weer naar de aandacht te verlangen, want dat is toch je tweede natuur geworden." Aandacht van het publiek wel te verstaan. Alle poeha buiten de muziek hoeft voor Van der Lubbe niet zo nodig. "Ik teken ervoor om nooit meer een interview te hoeven geven. Ik vind het een beetje ijdel om twee uur lang over mezelf te ouwehoeren, maar ik weet dat het moet gebeuren."
Toch blijkt het hart van de zanger op de tong te liggen. Van der Lubbe schroomt niet om onverbloemd zijn mening te geven, hetgeen hem en De Dijk bij de media geliefd maken. "Ik word niet slecht behandeld", erkent de zanger, al vindt hij dat de verdienste van de band. "De Dijk heeft niet zoveel op te houden. We zijn gewoon wie we zijn; consequent in ons gedrag. Dat is altijd zo geweest."
Ook de afkeer die de band van commercie en sponsoring heeft, is in al die jaren niet verdwenen. En dat in een maatschappij waarin die zaken toch belangrijk zijn geworden. "Kun je nagaan hoe ze de macht aan het overnemen zijn. Het heeft helemaal niets met muziek te maken. De schoonheid van de muziek lijdt onder commercie." Hij is er absoluut van overtuigd dat De Dijk niet verder was gekomen als de band meer aan commerciële activiteiten had toegeven. "Alleen maar slechter!" "Rijker? Nou en. We zijn al rijk, maar bovenal onafhankelijk, want we kunnen nog steeds doen wat we willen. Nee, financieel onafhankelijk niet. Als de band stopt, moet ik nog werken."
Hoe lang gaat De Dijk nog door? "Laten we zeggen nog twintig jaar", besluit Van der Lubbe. "Dan ben ik pas 69." De Dijk '20 jaar jarig' - samen met Skik, vanavond om 20.00 uur, in Ahoy' Rotterdam.
Op 14 en 15 juni in de Heineken Music Hall te Amsterdam. Informatie: http://www.dedijk.nl
Geschreven door: Vincent Okker
| |
Als jij het niet meer weet
