|
Voor Ahoy' valt De Dijk van zijn geloof af
06 juni 2002 - Rotterdams Dagbl.
Huub van der Lubbe en cie vieren 20-jarig bestaan
Optredens in Moskou, Sint Petersburg, New York en recentelijk Paramaribo; het ontvangen van de Gouden Harp en de Edison. De Dijk heeft alles al meegemaakt. In een periode dat de Amsterdamse band de laatste hand legt aan een nieuw album, viert De Dijk zijn 20-jarig bestaan. Zanger Huub van der Lubbe, zaterdagavond met zijn maten voor het eerst 'avondvullend' in Ahoy', blikt niet alleen terug, maar ook vooruit.
Er is niet één specifiek hoogtepunt in twintig jaar De Dijk, dat Huub van der Lubbe (49) kan opnoemen. ,,Alle buitenlandse tripjes dan maar,'' antwoordt de zanger. Optreden buiten Nederland is niet alleen een voorrecht, maar meer een cadeautje. Dat gold ook voor het optreden in Paramaribo in maart. Van der Lubbe raakte erg onder de indruk van het gebeuren. ,,Als je in Suriname bent, zie je pas dat het een heel ander werelddeel is. En je realiseert je dat je eigenlijk zo weinig van het land en de cultuur afweet, terwijl ze daar toch een vertrouwde taal spreken.''
Vaak heeft de band dit jaar nog niet opgetreden, want De Dijk is volop bezig geweest met het elfde album 'Muzikanten dansen niet', dat medio augustus uitkomt en waarvan de nieuwe single 'Ga In Mijn Schoenen Staan' thans de voorbode is. Meer dan ooit heeft de Amsterdamse formatie, verder bestaande uit Van der Lubbes broer Hans, Nico Arzbach, Pim Kops en Antonie Broek, gebruik gemaakt van elektronica. ,,Ook voor ons gaat de plaat weer een stapje verder,'' aldus Van der Lubbe.
Ook een beetje nieuw voor de in 1981 opgerichte band is het concert in Ahoy'. Het zal de oplettende fan al zijn opgevallen dat De Dijk altijd graag gezien is in Rotterdam, maar dan vooral in Nighttown. Het optreden in de Rotterdamse poptempel bleef evenwel beperkt tot één enkele keer: bij Nieuw Nederlands Peil, een 'tripleconcert' met Van Dik Hout en Acda en De Munnik. Uitgerekend het 20-jarig bestaan wordt gevierd met een avondje Ahoy'.
,,Soms moet je een keer van je geloof afvallen,'' meent Van der Lubbe. ,,We wilden wat anders.'' De 'bekering' kwam toen hij in september 2000 het concert van Bob Dylan in Ahoy' bezocht. ,,Een hele sensatie,'' aldus de zanger. ,,Als toeschouwer viel het mij pas op hoe groot die zaal was. Maar toen ik ruim een maand later zelf op de bühne stond, leek Ahoy' weer kleiner en intiemer.''
De Dijk, vernoemd naar de Amsterdamse Zeedijk, speelde voor het eerst eind '81 in het voorprogramma van Raymond van het Groenewoud. De leden speelden sinds '76 in Stampei, maar hun ambities zaten niet op één lijn met de rest van de band. Met De Dijk wilden de mannen professioneel aan de weg timmeren, maar dat verliep niet vlekkeloos. De eerste single 'Bloedend hart' werd geen grote hit en ook de eerste plaat brak niet door. Pas het vijfde album 'Niemand in de stad' in 1989 was een echt succes.
Niet vreemd, volgens Van der Lubbe. ,,Niets is zomaar een succes. Mijn ervaring is dat het ongeveer zeven jaar duurt voordat een band gaat lopen. Je kunt het proces natuurlijk versnellen door het commercieel aan te pakken. Maar er zijn weinig van die groepen die het twintig jaar volhouden.''
Toch heeft De Dijk het in al die jaren, ondanks vele optredens en platina albums ('De blauwe schuit' en 'De Dijk live'), niet makkelijk gehad. De waardering was er volop, maar om de een of andere reden het succes niet.
De Amsterdamse formatie begon in de periode dat Doe Maar razendpopulair was. Maar niet lang daarna stopte die band. ,,Toen kondigde iedereen aan dat de moerstalige popmuziek dood was,'' zegt Van der Lubbe. ,,De radio hield op met het spelen van de plaatjes. Voor bandjes als wij die al jarenlang met muziek bezigwaren, was dat schrikken. Maar wij zijn in die tijd, net als The Scene gewoon doorgegaan. Tja, echt liefhebbers.''
Ontdekking
Op de achttiende 'verjaardag' van De Dijk eind 1998 kondigen de heren een jaar sabbatical aan. Voor Huub van der Lubbe was het niet alleen een periode van rust, maar ook van ontdekking. ,,Ik realiseerde opnieuw hoe goed De Dijk als band op elkaar is ingespeeld en hoe ver het zich heeft ontwikkeld.''
,,Nee, het 'sabbatical year' was niet noodzakelijk. Maar wij vinden muziek maken het mooiste vak van de wereld en juist dan moet je voorkomen dat het een sleur gaat worden. Het moment dat je niet meer voor aanvang van een optreden denkt: 'Fijn dat we hier mogen spelen'. Dat zat er misschien een beetje aan te komen.''
Van der Lubbe vond het naar eigen zeggen 'heerlijk om de zanger van De Dijk te zijn zonder te hoeven zingen', maar na één jaar was het genoeg. ,,Dat hadden we ook zo met elkaar afgesproken en iedereen had er daarna ook weer zin in. En ik begon ook weer naar de aandacht te verlangen, want dat is toch je tweede natuur geworden.''
Aandacht van het publiek wel te verstaan. Alle poeha buiten de muziek hoeft voor Van der Lubbe niet zo nodig. ,,Ik teken ervoor om nooit meer een interview te hoeven geven. Ik vind het een beetje ijdel om twee uur lang over mezelf te ouwehoeren, maar ik weet dat het moet gebeuren.''
Toch blijkt het hart van de zanger op de tong te liggen. Dat is al vele malen gebleken. Van der Lubbe schroomt niet om zijn mening te laten gelden, hetgeen hem en De Dijk bij de media geliefd maken. ,,Ik word niet slecht behandeld,'' erkent de zanger, al vindt hij dat de verdienste van de band. ,,De Dijk heeft niet zoveel op te houden. We zijn gewoon wie we zijn; consequent in ons gedrag. Dat is altijd zo geweest.'' En ook de afkeer die de band van commercie en sponsoring heeft, is in al die jaren niet verdwenen.
Commercie
En dat in een maatschappij waarin die zaken toch belangrijk zijn geworden. ,,Kun je nagaan hoe ze de macht aan het overnemen zijn,'' reageert Van der Lubbe. ,,Het heeft helemaal niets met muziek te maken. De schoonheid van de muziek lijdt onder commercie.'' Hij is er absoluut van overtuigd dat De Dijk niet verder had gekomen als de band meer aan commerciële activiteiten had toegeven. ,,Alleen maar slechter!'' ,,Rijker? Nou en. We zijn al rijk, maar bovenal onafhankelijk, want we kunnen nog steeds doen wat we willen. Nee, financieel onafhankelijk niet. Als de band stopt, moet ik nog werken.''
Hoe lang gaat De Dijk nog door? ,,Laten we zeggen nog twintig jaar,'' besluit Van der Lubbe. ,,Dan ben ik pas 69.'' Mocht hij woord houden, hoeft hij dat laatste naar alle waarschijnlijkheid niet meer te doen. Tot slot Van der Lubbe: ,,Maar ik zal altijd muziek blijven maken en liedjes zingen, want ik kan me niet voorstellen dat ik niets ga doen.''
De Dijk '20 jaar jarig' op 8 juni, 20.00 uur, in Ahoy'. Voorprogramma: Skik. Kaartje: €23,50 en 22,- euro. Op 14 en 15 juni in de Heineken Music Hall te Amsterdam. www.dedijk.nl
Geschreven door: Vincent Okker
| |
Als jij het niet meer weet
