|
Veel nacht en weinig maan
-----------------------------
-------7-------------5-------
---------9-------------6-----
----9------9------7------7---
---9--------9---7---------7--
-7------------5--------------
intro Bm A Bm A .. e---14----
Bm A
't Was al laat, met weinig maan, ik liep naar huis, genoeg gedaan
Bm A
M'n warme bed, m'n lieve lief en morgen vrolijk verder.
G A
Uit een portiek sprak zij me aan, ik had 'r daar niet eens zien staan,
G A G A Bm
want er was veel nacht en zij was zwart, ze vroeg of ik haar nog kende.
Ik keer haar aan, zag haar gezicht in het weinige lantaarnlicht.
"Nou nee, niet echt, eerlijk gezegd, ik zou het zo niet weten."
Het glinsteren van zilverpapier, haar ogen een beetje weg van hier.
Bm A E F#
Ze lachte wat en zei me dat ze mij niet was vergeten.
Veel nacht en weinig maan
We gingen naar dezelfde school, leerden dezelfde apekool.
Maar ik was ouder, zij zat een aantal klassen lager.
Maar ik moest haar kennen, ga maar na, de enige zwarte in de straat.
Dat valt toch op in zo'n nette buurt, die tuintjes, die garages.
Veel nacht en weinig maan
En ik herinner me vaag, die straat weer met zo'n rozehaag
om ieder tuintje en op de stoep een zwart meisje met vlechten.
Een klein zwart meisje op een fiets, maar ergens klopte er iets niet.
Haar pa en ma, die waren wit, dus dat waren niet de echte.
[E D F#]
Veel nacht en weinig maan (..x)
We stonden daar, ik keek haar aan, haast even oud toen,
't kan vreemd gaan. En niet eerlijk, en niet goed, we zeiden tot ziens
en het beste.
En toen ik omkeek zag ik niets, geen vlechten meer, geen roos,
geen fiets.
Een vlammetje in een portiek, dat spoedig uit zou waaien.
Veel nacht en weinig maan.
Geschreven door: Jan Moed |
|
| |
stel dat ik er wel
