|
Witte mannen
15 april 2014 - De Ware Tijd
Het is natuurlijk niet zo vreemd dat het fenomeen van de witte man in Suriname met meer dan gemiddelde achterdocht en wantrouwen wordt bekeken. Dat daar regelmatig zelfs een stevige dosis antipathie bij komt kijken, is ook meer dan te begrijpen.
Het is nu eenmaal niet zo fraai wat ze in het verleden hebben uitgespookt en ook tegenwoordig nog uithalen. Voorbeelden noemen lijkt me overbodig, dus daar begin ik ook niet aan. Iedereen begrijpt precies wat ik bedoel. Nu is het zo dat je op elke regel uitzonderingen hebt en, u voelt hem al aan komen, dat is ook in dit geval zo. De Dijk is een band uit Nederland die uitsluitend uit witte mannen bestaat. Het verschil met veel andere witte mannen is dat ze niet naar Suriname komen om te kijken wat er te halen valt, maar dat ze iets komen brengen. Good old fashioned rock and soul! U mag nu best even lachen. Ik ken mijn plaats in deze en een Friese heikneuter die beweert dat witte mannen soul hebben, klinkt net zo geloofwaardig als een peuter die zegt dat hij barst van de levenservaring. Dat De Dijk wel degelijk soul heeft, komt dan ook niet bij mij vandaan, maar daar komen we straks op terug. Wellicht zijn er sceptische geesten die denken dat de mannen van De Dijk hier hun zakken komen vullen om hun plaatverkoop te stimuleren en belachelijke bedragen voor een concert gaan vragen. Over het eerste kunnen we kort zijn, het aantal originele cds dat in Suriname wordt verkocht en waar daadwerkelijk royaltys over wordt betaald, is op de vingers van eenn hand te tellen. Dat loont de moeite dus niet. Het tweede daar kunnen we nog korter over zijn, ze geven een concert en een kaartje kost SRD 20. Je hoeft dan geen financieel genie te zijn om te concluderen dat de band het niet doet om er beter van te worden. De Dijk speelt in Suriname, omdat ze graag voor Surinamers willen spelen. Zo simpel is het. Daarnaast presteren ze het ook nog om regelmatig twee nummers van Lieve Hugo, Blaka Rosoe en Mira, tijdens hun concerten in Nederland te spelen en daarmee belangeloos promotie voor Suriname maken. Dan zitten we nog met die soul en wat dat betreft hoeft u niet naar mij te luisteren, maar wel naar Solomon Burke. Dat kan niet meer, want die overleed op io oktober 2010 in het vliegtuig onderweg naar Amsterdam. Onderweg naar een concert dat hij samen met De Dijk zou geven. Burke vond namelijk dat zijn Nederlandse soulmates dermate veel soul hadden, dat hij met hen samen wilde werken aan een album. Aldus gebeurde, de cd kwam er, het concert helaas niet. Kijk, als Solomon Burke, King Solomon, algemeen erkend als een van de founding fathers of soul, het de moeite waard vond om met deze witte mannen in zee te gaan dan zullen ze het wel een beetje snappen, toch? Het kan zijn dat u nog steeds sceptisch bent, maar soms loont het de moeite om mensen het voor deel van de twijfel te geven. Zeker wanneer een kaartje goedkoop is en je dus niet veel te verliezen hebt. Ga daarom vanavond luisteren of deze witte mannen inderdaad soul hebben. Het zou voor hen ook leuk zijn als ze nu eens een keer in Suriname niet alleen overwegen wit publiek zien. Die grani mogen ze zo langzamerhand best krijgen.
Geschreven door: alantijseling@gmail.com
| |
Als jij het niet meer weet
