|
Niet voor een beschonken publiek in een grote concertzaal
26 september 2011 - www.nu.nl
Het lijkt na drie decennia onnodig om een album van De Dijk nog aan een recensie te onderwerpen. Immers, de band kan weinig fout doen en heeft dat eigenlijk ook nooit gedaan. Toch weet De Dijk telkens weer indruk te maken met een nieuwe plaat.
Recente voorbeelden zijn de bejubelde albums Brussel (2008) en Hold On Tight (2010), dat tevens als laatste wapenfeit van soulgrootheid Solomon Burke geldt. De Dijk diepte eerder al de rijke historie van de soul, blues en rootsrock uit en Huub van der Lubbe en band duikt op Scherp De Zeis opnieuw in de Amerikaanse muziekgeschiedenis.
Op liedjes als Ik Jou Jij En Mij, Sjoege, Scherp De Zeis en De Weg doet De Dijk niet onder voor Britse en Amerikaanse rhythm & blues-bands uit de jaren zestig en zeventig. Alsof De Dijk in de studio staat te jammen met Keith Richards, Steve Winwood en Jeff Beck, of op de modernere nummers Ryan Adams of Wilco.
Maar De Dijk klinkt nergens ouderwets, hooguit retro. Nummers als Kan Ik Iets Voor Je Doen, Zwerver en Anders Dan Je Dacht klinken zelfs bijzonder eigentijds. Het rockabillynummer Wil Je Winnen is wellicht het meest stevige liedje uit de discografie van De Dijk.
Nederpop
Wanneer deze muziek instrumentaal zou zijn, dan zou je denken dat je luistert naar ijzersterke en goed op elkaar ingespeelde Amerikaanse sessiemuzikanten. Met nederpop heeft De Dijk al lang niks meer van doen. Enkel de zang van Van der Lubbe verzekeren ons dat we te maken hebben met een band uit hartje Amsterdam.
Tekstueel gelden de liedjes op Scherp De Zeis niet tot de beste uit de portfolio van Van der Lubbe en ook bevat dit album geen (incidentele) meezingers. Deze liedjes zijn niet geschreven voor een beschonken publiek in een grote concertzaal, maar voor aandachtige luisteraars met oor voor detail. Een mooi en waardig jubileumalbum.
4 sterren
Geschreven door: Pierre Oitmann
| |
Als jij het niet meer weet
