|
Ingehouden euforie op Burke-avond
13 oktober 2010 - www.volkskrant.nl
AMSTERDAM - Het zou geen feestelijke avond worden, wel een bijzondere zoals Solomon Burke bijzonder was. Zo leidde Huub van der Lubbe dinsdag het concert in Paradiso in dat uitdrukkelijk niet als herdenking of als tribute aan de overleden koning van de rock n soul stond geafficheerd maar als homecoming.
'Naar goed gebruik zit Solomon zich nu boven te prepareren voor zijn eerste show in het hiernamaals', wist de zanger van De Dijk. Mogelijk keek hij vanaf zijn troon eerst nog even naar wat zich in de voormalige Amsterdamse kerk afspeelde. Dan zag hij een band die geconcentreerd en met zeer veel passie zich van zijn beste kant liet horen.
De leden van De Dijk die deze avond al maanden in hun agenda hadden staan als de avond waarop Solomon Burke het met hen opgenomen album Hold On Tight live zou presenteren, begonnen door samen met Sam Mayfield een blues in te zetten. Zo was het concert anders waarschijnlijk ook begonnen. Deze gitarist was dertig jaar lang bandleider van Burke, en zijn samenspel met Dijk-gitarist JB Meijers zette meteen de toon.
Meer blues
Alle zorgvuldig gekozen Dijk-liedjes droegen nog meer blues met zich mee dan normaliter. Liedjes als Vroeger Laat en Niemand In De Stad kregen een extra betekenis, en het was haast aandoenlijk hoe Van der Lubbe na een couplet My Rose Saved From The Street overging in het Nederlands. Na het daaropvolgende Het Moet En Het Zal, dat in de versie van Burke het resultaat was van de eerste samenwerking tussen zanger en band, was er bij Van der Lubbe zelfs iets van opluchting. 'Zie je wel, het kan allebei.'
Opzwepende muziek maken en toch plechtig blijven, verdriet tonen zonder sentimenteel te worden, het had makkelijk verkeerd kunnen gaan. Maar de gasten hielden de avond in stijl. Het Deep River Quartet zong een oude Burke-hit, er was een tienkoppig gospelkoor en dochter Candy zong met kleindochter Sophia twee liedjes, waaronder Burkes Down In The Valley.
Herdenken
Geen moment vergat je waarom je in Paradiso was, in de eerste plaats om Burke te herdenken, en dat had De Dijk goed begrepen. Geen moment stelde de band zichzelf op de voorgrond, en geheel in de traditie van Burke, die geestig kon zijn, werd er ook gelachen. Eventjes weliswaar, toen de techniek haperde, maar het was tekenend voor de sfeer. Die was op een ingehouden manier toch euforisch. Toen de avond leek te worden afgesloten met Burke die - op band - het prachtige Perfect Song zong, had dat iets ontroerends. Maar Burke had nooit toegestaan dat de zaal snotterend was leeggelopen en dus kwam er een uitbundige finale waarin De Dijk met alle gasten Burkes grootste hit ten gehore bracht: Everybody Needs Somebody To Love.
Stijlvoller had de koning niet herdacht kunnen worden. De koning kan aan zijn show in het hiernamaals beginnen, met bijvoorbeeld James Brown, Ray Charles en Sam Cooke. Hij kon dinsdag zien hoe het moet.
Geschreven door: Gijsbert Kamer
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
