|
Het grote genieten van De Dijk (25)
02 februari 2006 - Algemeen Dagblad
Met een concert in Ahoy' Rotterdam viert De Dijk morgen zijn 25-jarig jubileum. Een terug- én vooruitblik met zanger Huub van der Lubbe.
HET BEGIN
,,We hadden met De Dijk nooit verwachtingen. Het enige doel was altijd zorgen dat we een volgend optreden kregen. We droomden nooit van groot worden in Amerika of een jubileumoptreden in Ahoy’. We vroegen ons slechts af of er volgende maand een plekje was in jeugdsociëteit De Sneeuwbal in Heemstede. Onze ambitie was simpelweg spelen. Waar deed er weinig toe. Nu nog steeds: ook in genoemde Sneeuwbal doen we op het podium ons stinkende best. Als je verwachtingen niet waarmaakt word je een gepikeerd bandje met een obsessie. Voor ons komen mooie dingen na 25 jaar nog steeds als een verrassing.’’
25 JAAR BIJ ELKAAR
,,Er zijn niet zoveel groepen die dat lukt. Ik ken alleen Normaal en de Golden Earring. Veel bands gaan aan ruzie om geld of gebrek aan succes ten onder. Dat is ons nooit gebeurd omdat we plezier houden in wat we doen én de zaken goed organiseren. Mijn beste beslissing in die 25 jaar is het aanstellen van een betrouwbare zakelijke man geweest. Hij verdeelt het geld zo'n beetje gelijk. Zo hoeven wij het onderling nooit over de centen te hebben en zijn er nooit scheve gezichten.’’
VRIENDSCHAP
,,Je leest vaak over de Eagles. Die kunnen elkaar wel achter het behang plakken, maar blijven muziek maken. Dat zou ik nooit kunnen. Ik moet sfeer om me heen hebben, zou nooit met klootzakken in een band kunnen zitten. Dan maak ik liever wat mindere muziek. Als de pret maar blijft. Wij hebben met z'n vijven aan steeds minder woorden genoeg. Ja, we zijn bevriend, maar vooral op het podium. Dat is anders. In een normale vriendschap maak je het de ander door je aanwezigheid al naar de zin. Zo vaak met elkaar optreden maakt werk van vriendschap. Dat vereist dat je elkaar ook achter de vodden zit. ‘Laat maar gaan, want dat is m'n vriend’, kan niet.
Er moet gewerkt worden. Wanneer dat lukt is dat een triomf van vriendschap. Wij zijn 25 jaar samen door elkaar juist wél te vertellen wat ons dwarszat.’’
SUCCES
,,Wij zijn een ‘gewone mensen-band’, hetzelfde als onze toeschouwers. Alleen maken wij muziek en staan zij er naar te kijken. Dat is denk ik de reden van ons succes. Natuurlijk heb ik wel eens gedacht dat het met ons niets zou worden. Ik weet nog goed dat we in de Amsterdamse discotheek Odeon speelden. Die tent stond helemaal vol. Behalve op de zolder, waar wij speelden. Moesten we eerst al onze spullen over de volle trappen naar boven sjouwen en na afloop weer terug. Toen ben ik even op de trap gaan zitten. ‘Is dit het?’, dacht ik. ‘Dit wordt nooit wat’. Maar ach, de week erop stonden er elders weer 100 man en dacht ik dat het wel goed zou komen.’’
ROEM
,,Bekendheid ken ik al vanaf mijn jeugd. Toen ik op m'n 15de in het eerste elftal van GVO uit Krommenie speelde. In het dorp ging het dan van: ‘Was goed zondag, Huub!’ of ‘zondag weer knallen, hè!?’ Dat vond ik nooit vervelend. Eerlijk gezegd heb ik altijd wel beroemd willen worden. Het leek me prettig dat mensen weten wie je bent en dat is het eerlijk gezegd ook.
Van mensen die zomaar tegen je beginnen te tetteren houd ik niet. Gebeurt ook weinig. Waarschijnlijk doordat ik alleen bekend ben vanwege m'n werk en niet van vanwege tv-quizzen, reclames of andere onzin.’’
NIEMAND IN DE STAD
,,Inmiddels één van de lijfliederen van De Dijk. Toen ik de tekst schreef, had ik net m'n dochter Mira gekregen. De vraag ‘kun je wel rock-’n-roll én vader tegelijk zijn?’ hield me bezig. Rock-’n-roll betekende toch gescheurde spijkerbroeken, puntschoenen en oneindig in de kroeg hangen? Dat ik misschien maar gewoon mens moest worden, had ik in die tijd nog niet bedacht. Uit die verwarring ontstond Niemand In De Stad. Ik voelde me op dat moment ook niemand. Het nummer kent ook de regel ’Nel is dood. Mama is dood. Iedereen gaat maar dood’. Mijn moeder was toen net overleden. Die zin is tegenwoordig een heel lijstje. Vol dierbaren uit m'n omgeving. Papa en Robbie staan er bijvoorbeeld op. Robbie bezong ik al in het lied. Hij vertrok als stoker op een vrachtschip. Afgelopen voorjaar kwam hij terug. In de zomer overleed hij. Ik heb hem niet meer gezien. Dat spijt me zeer. Ik kan het lied niet zingen zonder aan hem te denken.’’
ALS ZE ER NIET IS
,,Een heel waar lied en onze grootste hit. Geschreven naar aanleiding van een vakantie waar mijn vrouw niet bij was. Tijdens het schrijven dacht ik na over hoe het zou zijn als ze er echt niet meer was.
De ironie is dat het nummer tijdens het inzingen ineens lading kreeg omdat fantasie werkelijkheid dreigde te gaan worden. Mijn vrouw was ziek geworden. Die extra lading hoor je tussen de akkoorden door.’’ Van der Lubbes echtgenote Teuntje heeft de kanker inmiddels overwonnen.
TOEKOMST
‘Als ze me deze prijs hebben gegeven om me m'n mond te laten houden, zijn ze 25 jaar te vroeg’, zei ik toen we afgelopen jaar de Edison voor ons hele oeuvre wonnen. We beginnen namelijk pas. Het wordt nog steeds leuker. De toekomst? Er is in 25 jaar niets veranderd. Ik kijk nog steeds uit naar het volgende optreden in De Sneeuwbal in Heemskerk. Alleen heet die dit keer de Ahoy’ en ligt die in Rotterdam.’’
De Dijk in Ahoy' Rotterdam. Vrijdag 3 februari, 20.00 uur. Kaarten: T: 0900 - 235 24 69. Van 6 april tot en met 1 juli gaat de Dijk weer op tournee langs het clubcircuit. Een uitgebreide tourlijst is te vinden op www.dedijk.nl
Geschreven door: Stefan Raatgever
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
