|
Kippenvelmuziek waarvan je moet janken
21 oktober 2005 - De Gelderlander
ARNHEM - Even lijkt het alsof er een bijzonder feest losbarst bij De Dijk en zijn trouwe fans in Musis Sacrum. Uitverkocht, dat wel. Maar: "Ik heb ze al vaker hier gezien en het is wel eens beter geweest."
Fans van De Dijk zul je niet snel herkennen op straat. Ze onderscheiden zich niet van de massa. Gewoon een spijkerbroek met iets onopvallends erboven. Dat is de dresscode bij De Dijk. Fans ontmoeten elkaar bij de ingang van Musis Sacrum. Een jaar of dertig, veertig zijn ze, in de loop der jaren ook wat dikker geworden. Hier en daar toont iemand een nieuw kapsel, pas gekochte laarzen, een broek of een rok. Maar de laatste mode? Nou, nee, niet echt.
Een groepje van twaalf collega's uit Ede, Barneveld en omgeving gaat al jaren naar De Dijk. Ze maken er een dagje uit van, een soort reünie. Wat vinden ze zo bijzonder aan de Dijk?
Daar moeten ze eens rustig over nadenken. "Het is gewoon mooie muziek waar ik van moet janken en kippenvel krijg", zegt er een. "Precies", knikken de anderen.
En dan De Dijk zelf. Doodgewone, eerlijke rock, al bijna een kwart eeuw. Met Huub van der Lubbe als boegbeeld, vanavond in een fout Elvis-achtig jasje. Maar dat trekt-ie gelukkig snel uit.
De tot acht man uitgegroeide band zet een muur van geluid neer en speelt oude en nieuwe songs strak achter elkaar.
Je ziet dat hier doorgewinterde muzikanten staan. Toch klinken de songs wat gezapig. en ook het publiek reageert lauw.
Aan het begin van de show probeert Van der Lubbe het publiek los te krijgen, maar als respons uitblijft geeft hij het snel op.
De ervaren zanger weet dat hij moet wachten op de hits. Fans blijven geduldig luisteren in de zaal, of gaan intussen nog maar eens naar de bar om een biertje te halen.
Pas tegen het einde van het concert komt er meer beweging, bij Niemand in de stad. Dan kan Van der Lubbe triomfantelijk een vuist in de lucht steken.
Ook Ik kan het niet alleen is een vetrouwd feestnummer. Lekker meezingen, zwaaien en dansen. Daar zijn de fans voor gekomen en daarvan geniet ook de band zichtbaar.
"Feestvieren doen we met z'n allen!", roept Van der Lubbe, en onderstreept dat met Als het golft, waarbij iedereen de armen vrolijk heen en weer mag zwaaien.
Even lijkt het alsof er een bijzonder feest losbarst, maar dit hoort bij een concert van de Dijk. Zoals Dansen op de vulkaan in de toegift.
"Ik heb ze al vaker hier gezien", zegt een fan. "Maar het is wel eens beter geweest".
Klopt. Ook al swingt iedereen mee met de laatste nummers, het wordt een beetje routine. Eigenlijk heel gewoon.
De Dijk, gisteravond in Musis Sacrum. Nog te zien: 2 december in Nijmegen.
Geschreven door: ROB CHEVALLIER
| |
|
|
Als jij het niet meer weet
