|
Hulster muzikant maakt furore met De Dijk
29 augustus 2005 - BN/DeStem
Vrijdag 26 augustus 2005 - AMSTERDAM – Laat Jan Bart (of beter: JB) Meijers zijn ding maar doen. Maar wat dat ding nou precies is? Daar kan de uit Hulst afkomstige gitarist en producer zelf ook geen vat op krijgen. Hij doet het gewoon, niets meer en niets minder. Zo ook op de nieuwe plaat en toernee van De Dijk- .
Meijers (33) maakte begin jaren negentig furore met de Zeeuwse band Charmin’ Children, maar verliet de provincie voor een studie aan het conservatorium. Vervolgens kwam de Hulstenaar terecht in Shine, dat in 1996 weer ter ziele ging. In die tijd stopte hij met het conservatorium.
De in Amsterdam woonachtige gitarist trok vervolgens ten strijde met britpopband Supersub, maar langzamerhand krijgt zijn rol als producer steeds meer de overhand. Bands als Normaal, Tröckener Kecks, Daryll-Ann en Acda & De Munnik vroegen hem als producer voor hun albums.
En dan is er De Dijk, waarmee hij sinds 1999 als gitarist toert en waarvoor hij de rol van producer van hun platen op zich neemt. „Binnenkort verschijnt hun nieuwe plaat. De Dijk presenteert zich als vijfmansband, maar ze staan met acht man op het podium. Je kan dus wel zeggen dat ik een zekere, vaste waarde binnen de groep ben. Ik ga ook weer mee op de nieuwe toernee.“
De Dijk-bassist Hans van der Lubbe neemt op de website van zijn band alle twijfels over Meijers’ positie weg. „JB is als een zesde bandlid. Hij heeft frisse geluiden binnengebracht en past moeiteloos in het collectief De Dijk.“ Toch voelt Meijers zich lekker bij een rol in de schaduw, hij hoeft niet zo nodig ‘met zijn kop op een cd-hoes’.
„Dat interesseert me echt voor geen centimeter. Ik hoef de wereld niet zo nodig te domineren. Ik leg de lat hoog, maar hoef niet per se aan de top te komen. Ik ben er ook helemaal niet mee bezig om hits te scoren. Met Supersub probeerden we dat wel, da’s ook de reden geweest dat ik eruit stapte. Tuurlijk, platenmaatschappijen willen hits, dat is logisch. Ik probeer het artistieke aspect dan ook binnen de marge te houden, want je wilt als muzikant natuurlijk wel in alle grote zalen blijven spelen.“
Bühne
Zijn werk in de studio, zijn gitaar van jetje geven op het podium, Meijers is het om het even. „Ik zie het als één groot geheel, want zowel produceren als spelen gaat uiteindelijk om hetzelfde: muziek maken. Ik vergelijk studiowerk altijd maar met het schrijven van een boek. Als het je niet zint, kan je nog op de rewind-kop drukken. Daardoor kan je ook meer experimenteren dan op het podium. Maar als ik de studio na een tijd te zweterig begin te vinden, verlang ik weer naar de bühne.“
De nieuwe plaat en toernee van De Dijk komen er dus aan en Meijers hoopt binnenkort ook de studio in te duiken met Daniel Lohues (Skik), Jelle Paulusma (Daryll-Ann) en singer-songwriter JW Roy voor een eenmalig project. Een bomvolle agenda, dus is er weinig tijd om zijn ouders in Hulst op te zoeken.
„Weet je, ik kom nog graag in Hulst, maar ik zou er niet meer kunnen wonen. Ik draag het ‘Zeeuwse gevoel’ nog altijd bij me, maar hier in Amsterdam kan je als muzikant veel meer kanten op. Als ik op een dagklapper zie dat er ’s avonds een aardige band in Paradiso speelt, kan ik er naartoe. En als ik een Marshall-versterker opblaas, kan die hier binnen een uur gerepareerd zijn. In Hulst zou dat zeker twee weken duren. Bovendien kan ik hier alle culinaire smaken van de wereld proeven. Zolang ik daarvan blijf genieten, keer ik niet terug naar Hulst.“
Meijers heeft daardoor ook geen goed beeld meer van de Zeeuwse popscene, op de verrichtingen van landelijk bekende bands als Bløf en Racoon na. En hij was gastmuzikant op For the light in your eyes van Danny Vera.
„De samenwerking met Vera is niet ontstaan omdat we allebei uit Zeeland komen. Dat was toeval. Ik ben ook bevriend met de jongens van Bløf, maar het is niet zo dat Zeeuwse muzikanten een soort blok vormen. Uiteraard roept Zeeland een speciaal gevoel op, maar het gaat te ver om te zeggen dat Middelburg het episch centrum van mijn denken is.“
De oud-Hulstenaar vliegt van band naar band. Moet ook wel, met muziek moet er brood op de plank komen. Toch, hoewel Meijers het een afschuwelijk woord vindt, blijft muziek gevoelsmatig een ‘hobby’.
Passie
„Het is mijn beroep, maar het is uit een passie ontstaan. Ik voel soms wel een gezonde angst, met vragen als ‘hoe lang kan ik dit nog blijven doen?’ en ‘vinden de mensen het nog wel leuk wat ik doe?’ Ik bedoel, ik heb een koophuis, ik heb een dochter... er moet dus geld verdiend worden. Je bent als muzikant erg afhankelijk van je passie. Da’s een risico, maar aan de andere kant vind ik dat helemaal niet verkeerd.“
Geschreven door: Raymond de Frel
| |
Als jij het niet meer weet
