|
Huub van der Lubbe: meer dan liedjes alleen
20 september 2004 - Rijn en Gouwe
Versterkte gedichten door Huub van der Lubbe met Concordia. Gezien: zaterdagavond in Parktheater Alphen. Ook te zien: 15 oktober in Goudse Schouwburg, 25 november in Leidse Schouwburg. Tournee tot en met 30 december.
ALPHEN - De gastheer verschijnt, boven aan de tribune, tussen het publiek. En in een licht Amsterdams accent horen zijn gasten het begin van zijn declamatie: `Spreek me tegen als ik het niet goed zie, maar is het leven geen zombie-leven?' Al verkondigend loopt Huub van der Lubbe tussen de volle rijen door naar beneden, richting het mistige podium dat als een jazzclub in veloursrood licht schemert. En als hij erop is aangekomen, is hij alweer een stuk verder in zijn hardop uitgesproken filosofie over het leven: `Hoe moet het verder met 't leven?' Door de zaal klinkt zachtjes gegniffel, het publiek hoorde duidelijk de lichte spot in de betogende stem.
Daarmee is de toon van de zaterdagavond in het Parktheater in Alphen meteen gezet. Van der Lubbe, vooral bekend als de zanger van popgroep De Dijk, is een leuke gastheer. Sjiek in pak gestoken met mooie, lichtglanzende dieppaarse stropdas filosofeert hij over het leven, liefde, verlangens en dromen. Maar hij relativeert ook de verschillende levensonderwerpen en hij laat zich er luchtig over uit. In plaats van de gebruikelijke kanonslagen van muziekklanken in de concerten met zijn popgroep, brengt hij in deze theatervoorstelling vaak gesproken woord in creatief taalgebruik. Samen met zijn twee dichtersvrienden Jan Robijns en Bart de Ruiter geeft hij, onder hun gezamenlijke naam Concordia, een avondje humoristische en jongensachtige gedichten ten gehore.
Minimaal evenveel liedjes op teksten van eveneens het collectief worden er ook gespeeld, waarbij Robijns achter de piano kruipt en De Ruiter de contrabas ter hand neemt. Zanger Van der Lubbe tokkelt ook menigmaal mee op gitaar, wat hem veel plezier doet, zegt hijzelf. ,,Bij De Dijk mag ik dat nooit'', grapt hij.
De liedjes die Concordia brengt, variëren in stijl: de gitaarpop van `Recht door zee' wordt gevolgd door `Als ik later groot ben, dat klinkt alsof het voor een cabaretshow is gecomponeerd. Na de countrystijl van `Geef me het zout' loodst de band met `Mijn hart kan dat niet aan' het publiek een pianobar binnen. Toch is er een constante klank door het hele liedjesprogramma heen die altijd licht is, luchtig van toon, ironisch en ietwat theatraal.
Van der Lubbe toont zich in dit programma met Concordia een artiest die ook weet een uitvoering aan publiek te brengen dat op meer stoelt dan liedjes alleen. Het effect is betrekkelijk eenvoudig, zonder bombastische showelementen of speciale effecten. Zo is bijvoorbeeld het lichtgebruik op een rustige, maar voldoende mooie manier toegepast. Ook sober is de toneelhouding van Van der Lubbes: geen gebaar te veel of dat te ver doorschiet. Hij gedraagt zich ook gelukkig nooit te toneelmatig dramatisch. De muziekarrangementen voor de vijfkoppige band - waaronder drie gastmusici - zijn intiem en veelal in midtempo. Een werkelijk meeslepende accordeonsolo wordt door Gert Wantenaar gebracht tijdens `Mooier dan nu zal het nooit gaan', een liedje in de stijl van Ibrahim Ferrer, dat samen met `Iemand als jij' de twee meest romantische liedjes van de avond zijn.
Van der Lubbe en Concordia brengen een `wij ouwe jongens-programma' met muzikale en humorvolle elementen in een consistente en fijne uitvoering.
Geschreven door: Lok Chan
| |
Als jij het niet meer weet
