|
Popgroep De Dijk heeft met veel dorpen iets
20 oktober 1994 - Algemeen Dagblad
Amsterdam - Zingen doet hij altijd met volle overgave. Maar praten is bij Huub van der Lubbe iets anders. In het Amsterdamse café laat de zanger van De Dijk voortdurend stiltes vallen, alsof alle woorden eerst in zijn hoofd gewogen moeten worden. Pas wanneer alles helemaal is overdacht, komt het antwoord.
Die indruk blijkt te kloppen. “Ik ben niet zo'n verteller”, zegt Van der Lubbe na weer zo'n bedachtzame stilte, waarin hij een shagje draait. “Ik ben meer een peuteraar, een twijfelaar. Het duurt heel lang voordat ik me een mening heb gevormd. Als iemand wat aan me vraagt, begin ik wel meteen met vertellen, maar tegelijkertijd komen er allerlei terzijdes en tegenwerpingen in me op. Op het gevaar af dat ik mijn eigen verhaal nooit afmaak: het is natuurlijk ook zó, en ook nog een keer zús.
“Het schrijven van liedjes biedt mij de gelegenheid ergens erg goed over na te denken. Het liedje zegt, alles in ogenschouw genomen, wat ik er uiteindelijk van vind. Het is een soort samenvatting. Van al die gesprekken in de bar? Nee, vooral van het praten thuis, moet ik eerlijk zeggen. Als ik een tekst af heb, lucht dat op. Nu weet ik eindelijk wat ik er van vind. Dit. Dat liedje.”
Als voorbeeld geeft Van der Lubbe (41) de single Als ze er niet is, afkomstig van De blauwe schuit, de nieuwe cd van De Dijk. Na een vakantie vorig jaar vertrok de vriendin van de zanger nog voor enkele dagen naar een kennis. Lekker, veronderstelde hij eerst, dan heb ik de tijd voor mezelf en kan ik in alle rust teksten schrijven. “Maar ik dacht alleen maar: ik zit hier thuis en ik mis haar”, vertelt hij. “En als zij er wel zou zijn, had ik waarschijnlijk gezegd: weet je wat ik nou zou willen? Een dag helemaal alleen en dan een mooie tekst maken.
“Die gedachte leidde tot de regel: Je weet niet wat je mist, als het er niet is. Maar volgens mij is dat gevoel typisch mannelijk. De persoon uit het liedje moest daarom een man zijn. Vrouwen zijn veel beter in staat de dingen te nemen zoals ze zijn. Vrouwen weten wat ze missen, mannen niet. Zij genieten van het moment, wij hebben altijd iets anders, iets belangrijks te doen. Zo is, na veel wikken en wegen, de tekst voor Als ze er niet is ontstaan.”
Huub van der Lubbe is blijkbaar niet de enige die er zo over denkt: Als ze er niet is werd de grootste hit voor De Dijk sinds de oprichting van de groep in 1981. In zijn teksten is hij, zo geeft hij te kennen, op zoek naar het 'algemene in het persoonlijke'. Hij haast zich om er aan toe voegen dat het persoonlijke vaak veel algemener is dan mensen in hun ijdelheid of arrogantie denken.
“Ik probeer dingen te verwoorden die voor mij waar zijn”, vertelt hij, tussen slokjes koffie verkeerd door. “Na een hoop discussie in mijn hoofd kom ik daar op het laatst achter. En dan is het heerlijk om te merken dat zoiets niet alleen voor mij geldt. Dat beschouw ik als een groot compliment. Na afloop van een optreden kwam er een gozer naar me toe: 'Hé, Nergens goed voor... Hoe wist jij dat? Dat gaat over mij.' Dat is een heerlijk gevoel. Zo'n tekst kun je niet verzinnen. Je moet het menen.”
De Dijk meent het. Zeker in De vonk, het openingsnummer van De blauwe schuit,dat kan worden opgevat als een beginselverklaring van de Amsterdamse popgroep aan haar fans. 'Van Nieuwegein tot Oldebroek, van Krommenie tot Beesd zijn we geweest, van Schorredijk via Oudzeer door Graft naar Luttelgeest zijn we geweest, Siddeburen Swalmen Baflo Bisde Slikkerveer', zingt van der Lubbe, 'en als ze morgen bellen, zijn we er overmorgen weer.'
Met die dorpen heeft De Dijk iets, weet de zanger. “Uit Siddeburen krijgen we altijd post. Daar hebben we een keer gespeeld. Ergens in het noorden van Groningen, geloof ik. Die mensen daar waren helemaal om, alleen maar omdat wij de moeite hadden genomen naar hun dorp toe te komen. We krijgen steeds vertalingen van de liedjes in het Siddeburens. Biesden is een pompstation, waar we sinds jaar en dag komen en waar een roodharige tweeling werkt. Als we over Utrecht naar het zuiden rijden, gaan wij er altijd even langs. Vaste prik.”
Het lied De vonk gaat over dat ene magische moment tijdens concerten. Of in de studio, waar het fenomeen nog zeldzamer is. De vonk is er niet vanzelf, meent Huub van der Lubbe. “Strikt genomen bestaat elk liedje uit een akkoordenschema en een ritme. Daarmee heb je dat ene wat muziek zo bijzonder maakt nog niet te pakken. Als ik het over de vonk heb, dan praat ik over een of twee momenten tijdens een fantastisch optreden. Twee seconden. Dat zijn wel de momenten waarop je precies weet waarom je het doet.
“Dan klopt alles. De zaal, de ambiance, de mensen, de muziek. Iedereen ervaart precies hetzelfde tintelende gevoel. Je merkt dan dat het verschil tussen mensen helemaal niet zo groot als over het algemeen wordt aangenomen. Die momenten zijn uniek. Je kunt ze niet herhalen. Het is ook elke keer weer iets anders: iemand in het publiek, een decorstuk dat omvalt. De vonk is niet te voorspellen.”
Enschede, Muziekcentrum, 20 oktober, Oosterhout, De Bussel, 21 oktober en Middenmeer, De Oude Beurs, 22 oktober. Tournee t/m 10 december.
Geschreven door: David Kleijwegt
| |
Als jij het niet meer weet
