|
Liefst geen poeha buiten de muziek
07 november 2002 - Eindhovens Dagblad
Donderdag 7 november, Optredens in het buitenland, een Gouden Harp en een Edison; De Dijk heeft alles al meegemaakt. Hoogtepunten dit jaar waren het optreden in Ahoy', ter ere van het twintigjarig bestaan, en de nieuwe cd 'Muzikanten dansen niet', dat linea recta naar nummer één stoof.
Er is niet één specifiek hoogtepunt dat Huub van der Lubbe (49) kan opnoemen. 'Alle buitenlandse tripjes dan maar,' antwoordt de zanger. Én het concert in Ahoy' natuurlijk, dit voorjaar. Het optreden in de Rotterdamse poptempel was tot dan toe beperkt gebleven tot één enkele keer: bij Nieuw Nederlands Peil, samen met Van Dik Hout en Acda en De Munnik. Uitgerekend ter viering van het twintigjarig bestaan keerden ze er terug. 'Soms moet je een keer van je geloof afvallen,' meent Van der Lubbe. 'We wilden wat anders.' Ook muzikaal waren er nieuwe keuzes. Op het nieuwe album 'Muzikanten dansen niet' heeft de formatie, verder bestaande uit Van der Lubbes broer Hans, Nico Arzbach, Pim Kops en Antonie Broek, meer dan ooit gebruik gemaakt van elektronica. 'Ook voor ons gaat de plaat weer een stapje verder,' aldus Van der Lubbe.
Succes
De Dijk, vernoemd naar de Amsterdamse Zeedijk, speelde voor het eerst eind '81 in het voorprogramma van Raymond van het Groenewoud. De leden speelden sinds '76 in Stampei, maar hun ambities zaten niet op één lijn met de rest van de band. Met De Dijk wilden de mannen professioneel aan de weg timmeren, maar dat verliep niet vlekkeloos. De eerste single 'Bloedend hart' werd geen grote hit en ook de eerste plaat brak niet door. Pas het vijfde album 'Niemand in de stad' (1989) was een echt succes.
Niet vreemd, volgens Van der Lubbe. 'Niets is zomaar een succes. Mijn ervaring is dat het ongeveer zeven jaar duurt voordat een band gaat lopen. Je kunt het proces natuurlijk versnellen door het commercieel aan te pakken. Maar er zijn weinig van die groepen die het twintig jaar volhouden.' Toch heeft De Dijk het in al die jaren, ondanks vele optredens en platina albums ('De blauwe schuit' en 'De Dijk live'), niet makkelijk gehad. De waardering was er volop, maar om de een of andere reden het succes niet.
De Amsterdamse formatie begon in de periode dat Doe Maar razend populair was. Maar niet lang daarna stopte die band. 'Toen kondigde iedereen aan dat de moerstalige popmuziek dood was,' zegt Van der Lubbe. 'De radio hield op met het spelen van de plaatjes. Voor bandjes als wij die al jarenlang met muziek bezig waren, was dat schrikken. Maar wij zijn in die tijd, net als The Scene gewoon doorgegaan. Tja, echt liefhebbers.'
Ontdekking
Op de achttiende 'verjaardag' van De Dijk, eind 1998, kondigden de heren een sabbatical year aan. Voor Huub van der Lubbe was het niet alleen een periode van rust, maar ook van ontdekking. 'Ik realiseerde opnieuw hoe goed De Dijk als band op elkaar is ingespeeld en hoe ver het zich heeft ontwikkeld. Nee, het jaar was niet noodzakelijk. Maar wij vinden muziek maken het mooiste vak van de wereld en juist dan moet je voorkomen dat het een sleur gaat worden.'
Van der Lubbe vond het naar eigen zeggen 'heerlijk om de zanger van De Dijk te zijn zonder te hoeven zingen', maar na één jaar was het genoeg. 'Dat hadden we ook zo met elkaar afgesproken en iedereen had er daarna ook weer zin in. En ik begon ook weer naar de aandacht te verlangen, want dat is toch je tweede natuur geworden.' Aandacht van het publiek wel te verstaan. Alle poeha buiten de muziek hoeft voor Van der Lubbe niet zo nodig. 'Ik teken ervoor om nooit meer een interview te hoeven geven. Ik vind het een beetje ijdel om twee uur lang over mezelf te ouwehoeren, maar ik weet dat het moet gebeuren.' Toch blijkt het hart van de zanger op de tong te liggen. Dat is al vele malen gebleken. Van der Lubbe schroomt niet om zijn mening te laten gelden, hetgeen hem en De Dijk bij de media geliefd maken.
Ook de afkeer die de band van commercie en sponsoring heeft, is in al die jaren niet verdwenen. En dat in een maatschappij waarin die zaken toch belangrijk zijn geworden. 'Kun je nagaan hoe ze de macht aan het overnemen zijn,' reageert Van der Lubbe. 'Het heeft helemaal niets met muziek te maken. De schoonheid van de muziek lijdt onder commercie.'
Hij is er absoluut van overtuigd dat De Dijk niet verder was gekomen als de band meer aan commerciële activiteiten had toegeven. 'Alleen maar slechter! Rijker? Nou en. We zijn al rijk, maar bovenal onafhankelijk, want we kunnen nog steeds doen wat we willen. Nee, financieel onafhankelijk niet. Als de band stopt, moet ik nog werken.'
Hoe lang gaat De Dijk nog door? 'Laten we zeggen nog twintig jaar,' besluit Van der Lubbe. 'Dan ben ik pas 69.'
Geschreven door: Vincent Okker
| |
Als jij het niet meer weet
