|
De Dijk krijgt Hedon ook wel drie keer plat
04 oktober 2002 - Apeldoornse Courant
4 OKTOBER 2002 - ZWOLLE - Twee keer een uitverkochte zaal in popcentrum Hedon, twee keer een uitzinnig publiek. De Dijk speelde woensdag en donderdag in een van hun favoriete zalen. Zanger Huub van der Lubbe dankte het publiek voor een gouden plaat voor de laatste cd ‘Muzikanten dansen niet‘ en toonde met zijn flamboýante kleding hoe goed ging, nog eens onderstreept door het lied ‘Beter dan ooit‘ van genoemde cd.
Nico Arzbach, gitarist van De Dijk legt de cd-titel nog maar eens uit: ‘Er is geen diepere achterliggende gedachte. Wij zijn net zulke lapzwansen als elke andere muzikant, wij dansen gewoon niet bij concerten. Liever staan wij aan de bar te drinken en kraken een optreden af.‘
De Dijk komt met elke tour trouw naar Hedon en speelt daar met zichtbaar plezier. ‘Het is een van de vier podia waar ze de zaken perfect voor elkaar hebben. Het geluid, het licht, de verzorging backstage, alles is hier goed geregeld. Daarbij speelt De Dijk graag in kleine clubs. De intimiteit die je hier met het publiek hebt, dat vind je nergens terug. In de zomer speelden wij in de Heineken Music Hall in Amsterdam en in Ahoý Rotterdam voor ons twintigjarig jubileum. Die podia zijn zo groot, de afstand naar het publiek ook, dan moet je hard werken om hetzelfde contact te krijgen. Liever spelen wij in plaatsen zoals dit en zolang men ons kan boeken, spelen wij hier.‘
De speellijst van het concert bood een mooi overzicht van twintig jaar De Dijk. ‘Voor het jubileumfeest hebben wij de fans uitgenodigd nummers aan te dragen die ze graag wilden horen. Sommige van die verzoekjes zijn meegenomen naar deze tour. Zo‘n song als ‘100.000 lovesongs‘ hadden we al zo lang niet meer gespeeld. Wel is de setlist anders dan bij de grotere optredens. Van onze nieuwe plaat bijvoorbeeld spelen we ook ‘Dansen in het duister‘, wat niet kan in Ahoy'. Daar is het nummer gewoon te breekbaar voor.‘
Wat De Dijk ook speelde, het publiek vrat het op, met huid en haar. Zwolle kent in haar regio een brede schare trouwe fans, van alle leeftijden. In het publiek stonden dan ook veertigplussers die de eerste vinýlplaten nog hebben, tussen de nieuwere fans. De laatste groep weet niet hoe gelukkig ze mogen zijn met het feit dat De Dijk nog steeds bestaat. Arzbach dacht er namelijk in 1988 over om te stoppen met de band: ‘Het was een tijd van worstelen. We speelden wel veel, maar ook voor halfvolle zalen en de hitjes bleven ook uit. Je hebt een vrouw en kind, dus was het in die tijd een dubbeltje op z‘n kant. Gelukkig kwam toen het succes van ‘Niemand in de stad‘.
Sindsdien staat de band aan de absolute top van de vaderlandse muziekindustrie. Na twintig jaar klinkt De Dijk frisser dan ooit, met meer dan ooit ook invloeden die niet direct zijn te herleiden tot de Amerikaanse rock. Reggae en salsa klinken door in het vertrouwde geluid. ‘En wat betreft die andere sound, dat is ook dankzij onze nieuwe producer, alleskunner JB Meýers.‘
Geschreven door: Jacco Rodermond
| |
Als jij het niet meer weet
