|
 Gedicht ter gelegenheid van 25 jaar De Dijk
DE DIJK
DE DIJK, dat is een man uit Wijde Wormer met een mouwloos T-shirt en een paar gespierde armen, die naar De dijk gaat om binnensmonds mee te kunnen zingen met wat hij voelt en nooit kon zeggen.
DE DIJK, dat is de drums die het voortstuwt en bij elkaar houdt en ondertussen ook nog eens laat horen hoe het hart slaat als het op de juiste plek zit.
DE DIJK, dat zijn jonge meiden, die alleen de woorden ‘hart’ en ‘dansen’ maar hoeven horen om met hun armen te gaan zwaaien en mee te golven met die godsgenadige deining die van alle tijden is.
DE DIJK, dat is de norsige vrolijkheid van de bas, die onder het vierkante ritme op glimmende sluiplaarsjes staat te grommen dat het goed is zo en verrekte lekker.
DE DIJK, dat is de oeroude stem, die zegt dat we door zullen gaan tegen alle verdriet en verdrukking in, alleen omdat het zo hoort, ook al weet niemand waarom.
DE DIJK, dat zijn de gitaren, die op een eenzaam kruispunt van een oude geheimzinnige neger gehoord hebben hoe grootstedelijke poldersoul moet klinken. .
DE DIJK, dat is dat soms het licht even uit moet om erin te kunnen blijven geloven. En meteen daarna weer aan, omdat we onze ogen niet mogen sluiten voor de klootzakken en het geteisem.
DE DIJK, dat zijn de piano, het orgel en de accordeon, die twinkelend, zoemend en walsend de gezongen woorden vergezellen op hun weg naar het zuivere gemoed.
DE DIJK, dat is vasthouden en vastgehouden worden, omdat het alleen niet gaat.
DE DIJK, dat zijn de blazers die Memphis en Mexico naar het lage land halen om dronken boeren te laten springen over hun vette kleihompen.
DE DIJK, dat is de zeeman, die net uit Zuid-Amerika is teruggekomen en de Zeedijk op loopt en uit het openstaande raam van een café een nummer van De dijk hoort en dan lacht omdat hij weet dat hij weer thuis is en het een goeie avond wordt vanavond.
DE DIJK, dat is die stem, waarin het licht trillende pathos van de zondagochtenddominee samen met ruwe bolster blanke pit uit de Vulkaanstraat ons gelovigen van het echte leven naar de zevende hemel zingt.
DE DIJK tenslotte is die groep jongens die steeds meer hun bandnaam geworden zijn en daarmee de zekerheid dat hoe hoog het water ook komt wij nooit zullen verzuipen dankzij De Dijk.
Alex Roeka
Ter Gelegenheid van 25 jaar De Dijk
1 oktober 2006
| |
| |
Zo’n heerlijke avond
